Czy w związku z partnerem jesteś opiekuńczy? Jeśli tak, oznacza to, że będziesz dobrym rodzicem!

Według nowego badania, bycie dobrym partnerem jest jednoznaczne z byciem dobrym rodzicem w przyszłości. Naukowcy odkryli, że zachowania, jakie ma partner w stosunku do nas, będą odzwierciedlane w relacjach z dziećmi. Celem badań było zbadanie jak relacje ludzi, np. w związkach partnerskich, wpływają na relacje w innych przypadkach, np. rodzic-dziecko.

Abigail Millings z University of Bristol jest jednym z głównych autorów badań, opublikowanych online w Personality and Social Psychology Bulletin.

"Naszym celem było odkrycie w jaki sposób romantyczne związki pomiędzy partnerami mogą wpływać na to, jak wyglądać będzie ich rodzicielstwo w przyszłości", powiedziała Millings.

Poprzednie badania w tej dziedzinie koncentrowały się na badaniu procesów opiekuńczych w jednej grupie. Dotychczas nie analizowano
korelacji relacji w związkach partnerskich a relacji rodziców z dziećmi.

Podczas eksperymentu, przeprowadzonego przez University of East Anglia, poddano obserwacji 125 par z dziećmi w wieku 7-8 lat, gdzie pod uwagę wzięto czynniki takie jak relacje matki i ojca dziecka, sposób traktowania własnych dzieci oraz "opiekuńczą odpowiedzialność" dorosłych.

"Opiekuńcza odpowiedzialność" jest zdolnością przystosowania się do tego, czego druga osoba, będąca z nami w relacji, potrzebuje" – twierdzi Millings. "W romantycznych związkach i rodzicielstwie można to odnieść do sytuacji, gdy partner/rodzic zauważa, że druga osoba miała zły dzień, stara się pocieszyć ją jak najlepiej tylko potrafi. Jednak nie chodzi tutaj tylko o sposób pocieszania drugiej osoby, ale też o zdolność przeżywania wspólnie dobrych chwil" - dodaje.

Okazało się, że wspólny zestaw umiejętności jest podstawą sprawowania opieki w różnych rodzajach związków, zarówno dla matek, jak i ojców.

 "Jeśli dana osoba jest opiekuńcza w jednej relacji, to znaczy, że w innej też będzie" – tłumaczy Millings.

Poza tym odkryto, że dbałość i opiekuńczość jednego partnera nie determinuje sposobu, w jaki drugi partner będzie się zachowywał jako rodzic.

Millings wyjaśnia także, że wyniki badań nie zostały jeszcze do końca omówione – nie wiemy do końca co jest czynnikiem opiekuńczości wobec partnerów i co sprawia, że jest odzwierciedlona w taki sposób, a nie inny.

Może być też tak, że daną osobę cechuje wrażliwość i czułość – na przykład myśli o swym partnerze perspektywicznie. Ten sposób myślenia i traktowania innych może pomóc w relacjach z dziećmi.

"Lecz musimy przeprowadzić więcej badań w tej dziedzinie, aby sprawdzić, czy to stwierdzenie jest prawdziwe" - wyjaśnia Millings.

Millings dodaje również, że rodzice mogą mieć dobre stosunki ze swoimi dziećmi bez udziału partnera. Jej zespół badaczy ma na celu w najbliższym czasie zbadać, w jaki sposób sprawowanie opieki i wychowanie dziecka oddziałują wzajemnie na siebie w innych strukturach rodzinnych.

Jeśli okaże się, że opiekuńczość w jednej relacji rzeczywiście jest w stanie wpłynąć pozytywnie na inne, może w przyszłości to odkrycie zostanie wykorzystane podczas projektowania "programu samopomocy", który umożliwiłby uzdrowienie wielu relacji międzyludzkich.