Empatia lekarzy obniża poziom stresu pacjentów?

Lekarze, którzy poświęcają więcej czasu swoim pacjentom, słuchają ich oraz okazują zrozumienie, wywierają na nich niebywale pozytywny wpływ, co przejawia się w zwiększonej tolerancji na ból, a także stres. Są to wnioski, które naukowcy wysnuli na podstawie wyników swoich najnowszych badań opublikowanych w czasopiśmie Patient Education and Counseling.

Testy przeprowadzone na Uniwersytecie Stanowym w Michigan wykazały, że empatia lekarzy oddziałuje pacjentów, zmniejszając aktywność części mózgu odpowiedzialnej za odporność na ból.

- Musimy przeprowadzić większą ilość badań, by dokładnie zrozumieć ów mechanizm - powiedział Issidoros Sarinopoulos, profesor radiologii na Uniwersytecie Stanowym w Michingan - Jednakże badania te są pierwszym krokiem, zbliżającym nas do rozwikłania zagadki, jaką jest wpływ empatii okazywanej pacjentom na ich stan zdrowia.       

W badaniach wzięło udział 9 kobiet, które poddały się rezonansowi magnetycznemu. Przed badaniem, każda z nich odbyła rozmowę ze swoim lekarzem. Rozmowa części z nich opierała się na rzeczowym dialogu dotyczącym informacji technicznych oraz np. leków jakie brały dotychczas, podczas gdy druga grupa odbyła miłą konwersację. Lekarz wypytywał pacjentki o życie rodzinne, pracę i wszystko co mogło mieć chociażby najmniejszy wpływ na ich stan zdrowia.

Następnie naukowcy nakazali pacjentkom przyjrzeć się zdjęciom obydwóch lekarzy w trakcie wykonywania rezonansu. Okazało się, że u kobiet, z którymi lekarz odbył miłą konwersację, zaobserwowano spadek aktywności części mózgu odpowiedzialnej za ból, w chwili w której pokazywano im zdjęcia owego lekarza. Dla porównania, gdy przedstawiano im zdjęcia drugiego z lekarzy (którego nie znały), nie zaobserwowano żadnych zmian mózgu.

Wcześniej w tym roku w Academic Medicine opublikowano artykuł traktujący o wpływie stopnia empatii lekarzy na pacjentów. Autorzy artykułu wykazali, że pacjenci z cukrzycą mający empatycznych lekarzy wykazują znacznie mniejsze skłonności do występowania ostrych powikłań metabolicznych, niż pacjenci których lekarze nie okazywali im dużego zainteresowania.