Jak być odważnym?

Odwaga w dzisiejszym świecie jest nieodłączną częścią sukcesu. Osoby ciche i nieśmiałe mają zdecydowanie mniejsze szanse, aby go osiągnąć. Również życie towarzyskie takich osób nie jest zbyt mocno rozwinięte. Zatem jak być odważnym?

Asertwny, agresywny, czy uległy?

Wyszczególniamy trzy typy zachowania. Pierwszym typem, jest zachowanie uległe. Osoby takie, nie potrafią odmówić otoczeniu, pozwalają pomiatać sobą innym, ponieważ najzwyczajniej nie potrafią powiedzieć „nie”. Antagonizmem dla zachowań osób uległych, jest zachowanie agresywne. Osoby, które można sklasyfikować, jako agresywne potrafią dbać o swoje interesy, jednak w niewłaściwy sposób. Często też swoje interesy stawiają ponad wszystko inne.  Są agresywne w stosunku do otoczenia, czyli nawet na najdrobniejsze sprawy reagują gniewem. Pomimo faktu, że nie dają sobą pomiatać, również nie jest to postawa właściwa, ponieważ często wiąże się z wykluczeniem społecznym. Osoby agresywne nie są zbyt lubiane, gdyż są bardzo ciężkie we współżyciu. Najlepszym z typów zachowania jest zachowanie asertywne. Zwykle wiąże się one ze zdolnością, do załatwiania swoich interesów w sposób dyplomatyczny. Osoby takie nie reagują gniewem, jednak potrafią w odpowiednich sytuacjach odmówić otoczeniu. Osoby asertywne, często są nazywane również osobami odważnymi. Nie są to szare myszki, które starają się zniknąć wszystkim z oczu, nie borykają się również z problemem wykluczenia społecznego.

Jak wzbudzić w sobie odwagę?

Każdy z nas chciałby być odważniejszy. Warto, jednak pamiętać, że odwaga, to nie jest brak strachu, czy też instynktu samozachowawczego. Nie należy mylić odwagi z głupotą. Osoby odważne, potrafią walczyć o swoje interesy, jeżeli jest to zasadne. Jeżeli coś jest niemożliwe, czy też realizacja jakiegoś marzenia, czy też planu naruszałaby wolność innych osób lub łączyła się z czymś niewłaściwym, porzucenie takich planów nie jest wcale brakiem odwagi. Dodatkowo, jeżeli czegoś naprawdę się boimy, to nasze zachowanie często jest wyrazem rozpaczy a nie aktem odwagi. Należy więc zastanowić się nad naszymi lękami. Jeżeli jakiś strach jest zasadny (jak na przykład strach przed dużymi prędkościami), należy poddać się temu uczuciu i nie walczyć z nim. Jeżeli jednak nasze lęki są bezpodstawne (np. agorafobia, czyli lęk przed otwartymi przestrzeniami, czy też lęk przed wystąpieniami publicznymi), należy się zastanowić, jak pozbyć się lęku.

Jak poradzić sobie ze strachem?

Często polega to na pokonywaniu swoich lęków. Jeżeli oczywiście lęki te nie mają logicznego uzasadnienia. Jeżeli boimy się na przykład wystąpień publicznych, czasami jedynym sposobem, jest zmierzenie się ze swoim lękiem. Często brak nam odwagi, ponieważ wyobrażamy sobie najgorsze scenariusze. Dlatego też, na początkowe przełamanie strachu, najlepsze są sytuacje spontaniczne. Jeżeli będziemy wiedzieli o jakimś wystąpieniu z miesięcznym wyprzedzeniem, będziemy denerwowali się przez cały miesiąc, wyobrażając sobie coraz to nowe katastrofy, które mogą nas spotkać, gdy wszystkie oczy będą ku nam zwrócone. Jeżeli jednak zdecydujemy się na wystąpienie dzień przed nim, na zdenerwowanie zostanie nam zdecydowanie mniej czasu. Dodatkowo zadziała adrenalina, która tylko zmotywuje nas do działania. Jeżeli raz pokonamy lęk, istnieje spora szansa, że uda nam się go przezwyciężyć lub też następnym razem przełamanie się pójdzie nam zdecydowanie łatwiej.

Jak pozbyć się kompleksów?

Jeżeli chcemy stać się osobami odważnymi, musimy pozbyć się kompleksów. Praktycznie nikt z nas, nie jest z siebie zadowolony w 100%. To nawet dobrze, ponieważ świadomość własnych wad pozwala nam pracować nad sobą. Jednak ważne, abyśmy uświadomili sobie, że nie jesteśmy jedynymi ludźmi z wadami. Nie ma ludzi idealnych, dlatego też, nie można zamykać się w sobie ze względu na swoje kompleksy. Jeżeli nawet mamy 10 kilogramów nadwagi, nie jest to istotne. Jeżeli mamy do powiedzenia coś istotnego, warto zabrać głos, niezależnie od kompleksów. Piękno jest pojęciem subiektywnym, więc nie obawiajmy się wyjścia do ludzi, tylko dlatego, że w naszym mniemaniu mamy brzydkie włosy, czy właśnie wyskoczył nam gigantyczny pryszcz. Jeżeli będziemy się czuć dobrze we własnej skórze, będziemy pozytywnie odbierani przez otoczenie. Jeżeli natomiast nasze kompleksy dotyczą sfery intelektualnej, również należy pozbyć się lęków. Jeżeli uświadamiamy sobie coś takiego, to na ogół oznacza, że nie mamy racji. Jeżeli natomiast nadal czujemy się głupsi od połowy otoczenia, zawsze można pracować nad swoja wiedzą. Jednak ważne, aby akceptować siebie, takich, jacy jesteśmy. Jeżeli będziemy z siebie zadowoleni (nie mylić z przesadną pychą!) otoczenie będzie do nas dobrze nastawione. Warto sobie uświadomić, że nie jesteśmy jedyni na świecie z kompleksami.

Panika - jak sobie z nią radzić?

W momencie, gdy ogarnia nas panika, wszystkie problemy urastają do rangi katastrof. Warto więc w takich sytuacjach zrobić trzy głębokie wdechy i dokonać logicznej oceny sytuacji. Oczywiście nie jest to łatwe, jednak zapewni nam możliwość uznania, czy nasz strach jest zasadny. Jeżeli uda nam się pokonać panikę i pomyślimy logicznie, z pewnością okaże się, że połowa naszych lęków jest bezzasadna. Wtedy też odważne zachowanie będzie czystą formalnością. Warto również pamiętać o kilku technikach relaksacyjnych. Przykładowo, jeżeli prowadzimy prelekcję lub zabieramy głos na naradzie w pracy i czujemy, że nie jesteśmy w stanie się opanować i gestykulujemy zbyt żywo, dobrze jest wziąć do ręki kartkę lub też przychwycić się blatu biurka. Pomoże nam to opanować nerwowe ruchy. Jeżeli natomiast zmagamy się z nagłą pustką w głowie, dobrze jest miarowo naciskać językiem podniebienie. Spowoduje to docieranie do mózgu odpowiednich bodźców, co pozwoli nam na zebranie myśli.

Lęk przed błędami

Kolejną rzeczą, która sprawia, że nie jesteśmy odważni, jest lęk przy błędami. W takich sytuacjach warto uświadomić sobie, że popełnianie błędów, jest przywiązane do człowieczeństwa. Pozwólmy sobie na drobną niedoskonałość. Jeżeli już ten błąd popełnimy, ważne jest, abyśmy potrafili się do niego przyznać. Nie spotkamy się z linczem, jeżeli przyznamy, że nie mieliśmy racji. Zdecydowanie gorzej będzie, jeżeli pomimo ewidentnych dowodów i logicznych argumentów nadal będziemy upierać przy swoim, z nadzieją, że błąd uda się zatuszować. Jeżeli damy sobie prawo do popełnienia błędu i zaakceptujemy to, odwaga przyjdzie automatyczne.

Brak odwagi rodzi się w psychice

Jak więc widać, brak odwagi wiąże się z naszą psychiką. Często nasze problemy i lęki są stworzone przez nas samych. Jeżeli uda nam się logicznie pomyśleć i zaakceptować swoje wady, automatycznie pojawi się odwaga. Tej jednak nie można mylić z brawurą, która to prowadzi do wielu nieszczęść. Nie można bowiem przez całe życie udawać że nas nie ma. Nie można rezygnować z awansu, tylko dlatego, że boimy się przedstawić swojego pomysłu. Jednak, kiedy to nasza odwaga zaczyna graniczyć z głupotą, należy poważnie się zastanowić, czy nie poszliśmy w pokonywaniu lęków trochę zbyt daleko. Wiele lęków bowiem, nie jest wyimaginowana, jest bowiem pozostałością instynktu samozachowawczego, którą każdy z nas posiada. Jeżeli jednak nasze lęki są absurdalne, warto zmierzyć się z samym sobą. Życie ludzkie jest ciągłym dążeniem do doskonałości, a pokonywanie własnych słabości (oczywiście w granicach zdrowego rozsądku) jest jego nieodłączną częścią.

Autor: Joanna Świba