Jak osiągnąć stabilność emocjonalną?

Zdrowie to nie tylko sprawne ciało, brak zachorowań na grypę, przeziębienia lub poważniejsze sprawy. Zdrowie to również stabilność emocjonalna, o którą w dzisiejszych czasach niezwykle trudno.

Dla umysłu i ciała

Rozwijamy się przez całe nasze życie, popełniamy błędy, ale też uczymy się na nich. Wyciąganie wniosków ze swojego postępowania, uczenie się na dobrych wzorach innych, może znacznie ułatwić nam bycie człowiekiem odpowiedzialnym za siebie, za innych i tym samym zdrowym duchowo. Aby to osiągnąć i utrzymać warto zastosować w życiu kilka zasad, które ułatwią osiągnięcie bezpieczeństwa emocjonalnego i zdrowe życie pod każdym względem.

Powiedz: przepraszam

Wiele osób posiada wewnętrzną blokadę przed używaniem słowa „przepraszam”. Zazwyczaj boją się, że uznane to będzie za słabość, podczas gdy jest zupełnie odwrotnie. Umiejętność przepraszania wykształca w człowieku większą empatię i tworzy więź między osobami. Niepowiedzenie tego, gdy sytuacja wymaga pogodzenia, załagodzenia, gdy faktycznie zrobiliśmy coś, za co należy przeprosić, dzieli ludzi, budując pomiędzy nimi emocjonalny mur. Tylko osoby, które są emocjonalnie dojrzałe, nie uważają tego słowa za ujmę dla swojej godności. Wiedzą, że przepraszanie, kiedy jest się w błędzie, to potrzebna część relacji międzyludzkich, która pozwala odkryć człowieka w drugiej osobie, dostrzec jego uczucia, jego emocje, wczuć się w nie oraz potraktować z odpowiednią delikatnością.

Empatia

Ludzie są istotami społecznymi i najczęściej, nawet jeśli tylko w małym stopniu, potrzebują innych. Dlatego osoba dojrzała emocjonalnie nigdy nie będzie skupiona tylko i wyłącznie na sobie. Takie postępowanie rodzi samotność i niechęć ze strony innych ludzi, ze względu na brak empatii ze strony tej osoby. Umiejętność wczucia się w czyjąś sytuację, słuchanie, rozmowa oraz obserwacja innych są niezbędnymi elementami do satysfakcjonujących relacji nie tylko z innymi, ale i z sobą samym. Leży to u podstaw poprawnych relacji zarówno z najbliższymi jak i z ludźmi spotykanymi sporadycznie. Osoba o dobrze rozwiniętej empatii będzie potrafiła podejść i pomóc nawet obcemu człowiekowi.

Umieć przegrywać

Nikt nie lubi poranek, jednak są one nieodłączną częścią naszego życia. Nie zawsze można wygrać we wszystkim, nawet jeśli chcemy i jeśli mocno się staramy. Jednak nawet przegrana może stać się sukcesem, jeżeli potrafimy ją godnie przyjąć oraz jeżeli jedna przegrana nie odbiera nam chęci do dalszych starań. Osoby, które są dojrzałe emocjonalnie nie będą rozpaczać z powodu porażki. Będą potrafiły przyjąć ją jako możliwość nauczenia się czegoś, motywację do dalszych działań, lekcję od życia. Osoby, których emocje nie są uporządkowane, zrobią z przegranej tragedię, z której ciężko będzie im się otrząsnąć. Dlatego nawet w szkołach wraz z motywacją do osiągania sukcesu powinno iść w parze nauczenie, że trzeba również umieć przegrywać i wyciągać wnioski z porażek.

Samokrytyka

Nikt z nas nie jest idealny, chociaż nie raz chcielibyśmy być. W efekcie tego pragnienia często jesteśmy dla siebie najsurowszymi krytykami. Niejeden raz ludzie nie postrzegają nas tak źle, jak my sami siebie. Nie byłoby to złe, ponieważ nieustanny samozachwyt również bywa szkodliwy, jednak zdarza się, że wewnętrzna krytyka jest tak silna, że blokuje zarówno nasze zachowanie jak i działanie, nie pozwalając spełniać planów oraz marzeń. Osoby, których emocje są bezpieczne i poukładane nie pozwolą żeby samokrytyka niszczyła im życie i przeszkadzała w działaniu. Na szczęście pracując nad sobą można nauczyć się kontrolować krytyka w naszej głowie. Można wydobywać z krytycznych podszeptów wartościową krytykę i dzięki niej pracować nad kształtowaniem siebie lub wyciszać krytyka starając się relaksować przynajmniej raz dziennie w spokojnym, miłym dla nas miejscu.

W zgodzie ze sobą

Cechą osób, które nie czują się bezpieczne z własnymi emocjami, jest ciągłe oglądanie się wstecz na sytuacje, które już minęły i nie można ich zmienić, rozpamiętywanie, analizowanie. Czasami nie da się tego uniknąć, jesteśmy tylko ludźmi jednak rozpamiętywanie przeszłości wpływa na stan naszego umysłu i ducha, nie pozwala spokojnie iść naprzód. Dopiero osoby pogodzone ze sobą i swoją przeszłością są w stanie ruszyć śmiało w przyszłość, podejmując wyzwania i nie ciągnąc za sobą zbędnego balastu w postaci żalu ani uraz z dawnych dni. Dojrzały emocjonalnie człowiek będzie umiał odciąć się od tego co już nieważne.

O zdrowie swoich emocji trzeba dbać tak samo, jak dbamy o chore gardło lub inną część ciała, bez poukładanych uczuć i odpowiedniego stosunku do innych nie będziemy w stanie sprostać wielu sytuacjom. Jednak co ważne, nie będziemy potrafili określić czego chcemy, a czego nie chcemy, w efekcie zamiast żyć w zgodzie ze sobą będziemy miotać się pomiędzy opiniami i wymaganiami innych. Warto więc poświęcić trochę pracy i stać się kimś kto komfortowo czuje się zarówno sam ze sobą, jak i z innymi.

Karolina Skrzek