Jak rozpoznać depresję?

Każdy z nas miewa gorszy czas. Na ogół zły nastrój mija następnego dnia. Jednak bywa i tak, że chandra przeciąga się, a my nie wiemy, jak sobie z nią poradzić. Sprawdź, czy dręczący cię smutek to już depresja, czy tylko melancholia.

Depresja plasuje się obecnie na 4. miejscu w zestawieniu najpoważniejszych problemów zdrowotnych na świecie. Według badań choruje na nią około 10% ludności. Choroba ta dotyka ludzi bez względu na ich płeć, wiek, czy status społeczny. Najbardziej narażoną grupą wiekową są osoby pomiędzy 15. a 30. rokiem życia.

Buntujący się nastolatkowie są wyjątkowo podatni na wpływy z różnych środowisk, co często powoduje problemy z ustabilizowaniem nastroju. Zaś osoby w wieku 30 lat mają zaburzenia psychiczne ze względu na istotne zmiany w swoim życiu. Może się to wiązać zarówno z dotykającym nas co dzień stresem, ale też ze śmiercią bliskiej osoby. Przyczyny są różne, jednak nie można bagatelizować żadnych objawów, które mogłyby wskazywać na depresję.

Objawy wskazujące na depresję

Czas depresji, to okres, w którym chcemy się odciąć i uciec, ale nie mamy gdzie. Czujemy się samotni, bez perspektyw i nadziei na lepsze jutro. Zdarza się, że depresja ukrywa się za objawami z kategorii somatycznych – złym samopoczuciem fizycznym, czy dolegliwościami bólowymi. Aby móc zdiagnozować depresję, należy wziąć pod uwagę, kiedy zaczęły pojawiać się objawy, ile czasu trwają oraz jaka jest ich intensywność. Mimo, iż jest to zaburzenie psychiczne, to wbrew pozorom u chorych mogą się pojawić również symptomy fizyczne.

Psychiczne objawy depresji

Obraz smutnej, zapłakanej, trzęsącej się osoby wcale nie musi świadczyć o tym, że ma ona depresję. W środowisku lekarzy zajmujących się tym zaburzeniem, osoba skarżąca się na swój zły nastrój i brak chęci do działania to widok rzadki.

Objawy psychiczne określa się jako pewnego rodzaju „wygaśnięcie”. Mogą one przypominać życiowe przemęczenie, ale jeśli powtarzają się często, to nie należy ich bagatelizować. Najczęstszymi oznakami zaburzeń są obniżenie nastroju, utrata wszelkich zainteresowań i obojętność. Nie potrafimy odnaleźć się w nowej sytuacji, zamykamy się w domu, często też zaglądamy do kieliszka. To skutek wydarzeń, które zaburzyły nasz spokojny tryb życia. Organizm nie potrafi poradzić sobie z ciężkimi sytuacjami i nagłymi zmianami.

Symptomem depresji jest również anhedonia. Jest to brak lub całkowita utrata zdolności do odczuwania przyjemności. To jeden z kluczowych objawów przy diagnostyce. Objaw ten zaburza funkcjonowanie społeczne, ponieważ osoby z naszego otoczenia nie są w stanie odczytać naszych stanów emocjonalnych. Osoby, u których rozpoznaje się anhedonię, nie potrafią spontanicznie wyrażać emocji, np. radość, gniew.

Ponadto u chorych pojawia się zmniejszenie apetytu, zachowania autoagresywne, bezsenność, obniżona samoocena, uczucie bezwartościowości, często nieuzasadnione poczucie winy, trudności w skupieniu uwagi oraz negatywne nastawienie do przyszłych wydarzeń. Według klasyfikacji ICD-10 (międzynarodowy system diagnozy nozologicznej), aby stwierdzić występowanie epizodu depresyjnego, objawy muszą występować przez co najmniej dwa tygodnie. Istotny jest też ich rodzaj i częstotliwość występowania.

Fizyczne objawy depresji

Fizycznym objawem depresji jest przede wszystkim spadek poziomu aktywności życiowej. Jest to ściśle powiązane z objawami psychicznymi, ponieważ pod wpływem złego samopoczucia tracimy również chęci do jakiejkolwiek ruchliwości. Tym samym mamy mniej energii i spada nasza wytrzymałość na zmęczenie. Nasz organizm jest przyzwyczajony do ruchu. Kiedy nagle stajemy się znudzeni i brakuje nam chęci do życia, to nasze ciało poddaje się i robi to, co każe mózg.

Leczenie depresji

Leczenie depresji bez wątpienia powinno odbywać się pod okiem lekarza psychiatry, psychologa lub psychoterapeuty. Jest to zależne od tego, w jakim stadium choroby się znajdujemy. Ważne jest, aby osoba cierpiąca na depresję miała zapewnioną opiekę i bezpieczeństwo. Według badań około 15% pacjentów z ciężką depresją umiera wskutek samobójstwa, a myśli samobójcze ma aż od 40 do 80%. Kontakt z lekarzem wskazany jest nawet w sytuacji, kiedy odczuwamy znaczną poprawę samopoczucia. Depresja jest to choroba mająca skłonność do nawrotów. Według badań aż ¾ chorych może cierpieć na nawrót choroby w ciągu 2 lat.

Sposoby leczenia to przede wszystkim terapia i farmakologia. Stosowanie leków przeciwdepresyjnych jest naturalną metodę w przypadku ostrej depresji. Są to środki, które przywracają nam pewnego rodzaju spokój. Jednak tylko zażywanie ich pod okiem specjalisty może przynieść efekty. Niektóre leki, działając silnie aktywizująco, mogą powodować „odhamowanie” chorego przed wyrównaniem nastroju, co wiąże się z poważnym ryzykiem targnięcia się na własne życie. Dlatego też w wielu przypadkach wskazana jest hospitalizacja. Często jest to okres kilkunastu dni, który pozwala specjalistom nie tylko dobrać odpowiedni lek, ale także jego dawkę. Pamiętajmy jednak, że żadne lekarstwo nie rozwiążą naszych problemów.

Według badań od 30 do 50% osób cierpiało w swoim życiu na zaburzenia depresyjne. Jeśli zauważymy któreś z objawów depresji, nie powinniśmy się wahać i udać do specjalisty. Pamiętajmy, że tylko leczenie pod okiem specjalisty przynosi widoczne efekty.