Kim jest ekstrawertyk?

Ekstrawertyk to osoba, którą większość społeczeństwa z pewnością chciałaby być. Ludzie będący ekstrawertykami są weseli, optymistycznie nastawieni do świata i przez to ogólnie lubiani.

Pro ludzcy

Psychologia określa ekstrawertyczność jako cechę osobowości, polegającą na tendencji do kierowania swojej percepcji i działań ku otoczeniu. Ekstrawertycy źle czują się w samotności. Dawkę energii potrzebną do prawidłowego funkcjonowania daje im przebywanie wśród ludzi. Są gadatliwi do tego stopnia, że mają problemy ze spokojnym słuchaniem swojego rozmówcy. Chętnie podejmują się działań społecznych, lubią aktywność fizyczną. Są żywiołowi i spontaniczni.

Rodzaje ekstrawertyków

Generalnie rozróżnia się 2 typy ludzi ekstrawertycznych. Należą do nich: cholerycy i sangwinicy. Pierwszych cechuje wybuchowość, optymizm, drażliwość, impulsywność, z kolei drugich towarzyskość, gadatliwość, wrażliwość, beztroska, a także przywódczość. Cholerycy bywają agresywni, podczas gdy sangwinicy cechują się empatią i zrozumieniem potrzeb i zachowań innych.

Zainteresowania ekstrawertyka

Osobę ekstrawertyczną będzie interesował szeroko pojęty świat zewnętrzny, a szczególnie jeden z jego podstawowych elementów, jakim są ludzie. Będzie zatem zapalonym fanem psychologii, socjologii i innych nauk dotyczących społeczeństwa.

Introwertyk

Przeciwieństwem ekstrawertyka jest introwertyk. Osoba taka będzie się najlepiej czuła w swoim własnym towarzystwie, bądź w towarzystwie osób najbliższych, pod warunkiem, że grupa ta będzie niewielka. Duże skupienia ludzkie odbierają energię introwertykowi, a także mogą u niego wywoływać poczucie lęku i paradoksalnie - osamotnienia. Introwertycy nie są duszami towarzystwa, dlatego w grupie, będą się starały raczej wtopić w tło, niż skupiać na sobie uwagę i wychodzić na pierwszy plan. Introwertycy są natomiast dobrymi słuchaczami i mają dużo większą wrażliwość emocjonalną od ekstrawertyków.

Trudne relacje ekstrawertyków z introwertykami

Każdorazowo spotkanie dwóch tak odrębnych charakterów jest pełne niezrozumienia i zniechęcenia. Temperamenty są tak przeciwstawne, że ciężko jest im znaleźć wspólną płaszczyznę do działania. Dla przykładu można podać sposób spędzania wolnego czasu. Introwertyk najchętniej zostałby w domu i oglądał film, z kolei ekstrawertyka ciągnie do spotkania ze znajomymi i wyjścia na miasto. Wówczas powstaje konflikt między nimi, bo jedno będzie nieszczęśliwe idąc na ustępstwo drugiego.

Korzyści z relacji

Mówi się, że przeciwieństwa się przyciągają. Istotnie przyjaźń ekstrawertyka z introwertykiem może przynieść dla każdego z nich wiele korzyści. Introwertyk może np. posługiwać się ekstrawertykiem w załatwianiu spraw, w których potrzebna jest bezpośrednia relacja z drugim człowiekiem. Wyręczenie introwertyka z tej konieczności będzie dla niego niezwykłą ulgą. Z kolei ekstrawertyk może szukać rewanżu w zadaniach wymagających dużego i długotrwałego skupienia uwagi. Może to być dla przykładu analiza dokumentów lub szukanie informacji na zadany temat.

Zmiany na siłę

Podstawowym błędem zarówno ze strony ekstrawertyka, jak i introwertyka jest chęć zmiany tego drugiego na swoje podobieństwo. Zrozumiałym jest, że kiedy osoba, z która jesteśmy w relacji, zachowuje się w sposób, w jaki my nigdy byśmy się nie zachowali, wywołuje w nas poczucie sprzeciwu. Warto się jednak zastanowić, czy to aby nie po naszej stronie leży w tym przypadku błąd. Może właśnie nasz znajomy zachował się odpowiednio. Przyzwyczajenia często przysłaniają nam obraz rzeczywistości i zamykają na inne, alternatywne rozwiązania. Wiele z cech charakteru zyskujemy już przy narodzeniu, dlatego też tak trudno jest nam je zmienić w późniejszym życiu. Zatem jeśli chcemy, żeby nasze relacje z innymi ludźmi przebiegały łagodniej, może warto zacząć zmiany od siebie, a nie wymagać ich od innych. W taki przypadku będziemy mieć świadomość, czy jeszcze udaje nam się nagiąć i zmienić nasze przyzwyczajenia, czy może już powoli wchodzimy w obszar, gdzie stajemy się nieszczęśliwi.

Wybór należy do nas

Oczywistym jest, że introwertyk nie może otaczać się przez całe swoje życie wyłącznie innymi introwertykami. Prędzej, czy później na swojej drodze spotka ekstrawertyka. To, czy staną się oni przyjaciółmi zależy w dużej mierze od indywidualnych cech osobowości. Należy pamiętać, że raczej rzadko zdarza się, żeby introwertyk miał 100% cech charakteru zarezerwowanych wyłącznie dla introwertyków. Może np. nie lubić długiego przebywania wśród grupy ludzi, ale za to może być niepoprawnym optymistą, co przecież nie jest typową dla introwertyków cechą. Właśnie te dysproporcje w temperamencie intro - i ekstrawertyków świadczą o mniejszej lub większej ich tolerancji przez innych ludzi.

Świat pełen jest różnorodnych osobowości. Czyni go to atrakcyjnym i ciekawym. Dzięki temu relacje ludzkie, będąc zaskakującymi i nieprzewidywalnymi wciąż na nowo tworzą się i rozpadają, dając możliwość dalszych poszukiwań osoby, która będzie dla nas ideałem.