Leczenie depresji
Depresja jest najbardziej uleczalną chorobą psychiczną, musimy zdać sobie z tego sprawę. Większość osób dotkniętych depresją uważa, iż terapie, które stosują, są bardzo korzystne, według badań. Terapie stosowane w depresji to generalnie lekarstwa antydepresyjne oraz konsultacje psychologiczne. Wsparcie rodziny i przyjaciół również jest ważne. Uczęszczanie na spotkania grup wsparcia także daje rezultaty.
Niestety, zbyt wiele ludzi w ekstremalnej depresji czeka zbyt długo z leczeniem. Nie zdają sobie być może sprawy, iż tę chorobę naprawdę można pokonać. Czasami też ludzie się wstydzą poprosić o pomoc, ze względu na negatywną postawę społeczeństwa wobec tego typu choroby, która jest chorobą psychiczną.
Leczenie depresji klasycznej jest dzisiaj ściśle określone: chodzi o powiązanie antydepresantów z psychoterapią. Ale, wydaje się, że depresja, której składnikiem jest dodatkowo ból, jest trudniejsza do wyleczenia. Pacjent zdrowieje wolniej, a terapie zdają się być mało skuteczne. Tak więc, strategia tutaj wymaga leczenia również bólu, poza leczeniem choroby depresyjnej.
Czasami jest konieczne zażywanie leków przeciwbólowych. Nie zawsze oznacza na zażywanie jednego leku więcej, albowiem badania wykazały, że niektóre antydepresanty mają również silniejsze działanie na ból związany z depresją, niż inne tego typu leki. Trzeba je tylko odpowiednio dobrać.
Niezależnie od strategii, jedna rzecz jest pewna: kiedy tylko zaatakujemy chorobę i ból, możliwe jest wyjście z tego zaklętego kręgu i odnalezienie radości życia.
Terapie przeciwko depresji
Leczenie zależy od ciężkości choroby. W przypadku depresji lekkiej i umiarkowanej, generalnie skuteczna okazuje się pychoterapia. W przypadku depresji ciężkiej, zaleca się psychoterapię i leki antydepresyjne. Badania wykazały, że leki są przede wszystkim skuteczne w przypadku ciężkiej depresji. W praktyce, często przepisuje się je również w depresji umiarkowanej.
Jeśli depresji towarzyszą objawy psychotyczne, halucynacja słuchowe i wzrokowe, zachowania samobójcze – lekarze uciekają się do leczenia antypsychotycznego oraz hospitalizacji. Mogą również przepisać stabilizatory humoru.
Leczenie elektrowstrząsami, których celem jest wywołanie ataku padaczki, aby stymulować mózg, jest stosowane w przypadkach depresji ciężkiej z objawami psychotycznymi, które nie odpowiadają na inne terapie. Elektrowstrząsy stosuje się pod ogólnym znieczuleniem, 2 – 3 razy w tygodniu, przez 6 – 12 tygodni.
Od kilku lat również stosuje się przezczaszkową stymulację mózgową (transcranial magnetic stimulation, TMS), w przypadku niepowodzenia innych terapii: silny elektromagnez stymuluje neurony przez kilka sesji.
Psychoterapia
Psychoterapia często pomaga zrozumieć sens depresji albo jej przyczyny. Taka terapia pomaga również znaleźć środki pozwalające na uzyskanie lepszego samopoczucia w życiu codziennym. Uczymy się w jaki sposób reagować na doświadczenia, które są charakterystyczne dla naszej egzystencji, dobre i złe. Chory musi przyswoić sobie zachowania, które chronią przed nawrotem choroby.
Terapie poznawczo-zachowawcze mogą również pomóc odzyskać dobry sen. W rzeczywistości, zajmują się one niektórymi przyczynami bezsenności: stres, złe zwyczaje przed pójściem spać.... Pomagają one znaleźć również skuteczne strategie, kiedy sen nie przychodzi, zamiast bezsilnego przewracania się w łóżku. Terapie te są lepsze niż leki nasenne, stwierdziły niektóre badania. Dodatkowo, skutki utrzymują się dłużej.
Istnieje wiele typów terapii. Można przeprowadzić terapię kognitywną i behawioralną, które są najskuteczniejsze, na krótką metę. Tak samo, terapia oparta na pełnej świadomości, jest metodą, która daje dowody skuteczności. Ale skuteczność leczenia nie zależy jedynie od terapii. Chory musi chcieć wyzdrowieć, musi się zaangażować. Relacja z terapeutą również jest czynnikiem powodzenia. Terapeucie trzeba zaufać, inaczej terapia nie na sensu.
Leki antydepresyjne
Psychotropami, lekami psychotropowymi, nazywamy substancje pochodzenia naturalnego albo substancje sztuczne, które są w stanie zmieniać równowagę chemiczną mózgu. Oddziaływują one głównie na centralny układ nerwowy. Antydepresanty to z kolei grupa syntetycznych leków psychotropowych, które mają na celu zwalczanie objawów depresji. Są one podzielone na klasy, według typu działania, jakie wywierają na komórki mózgu. Każdy klasa ma oczywiście swoje plusy i minusy.
- antydepresanty trójcykliczne: amitriptylina, imipramina, powodują dużo skutków ubocznych, takich jak przybieranie na wadze, senność, zatwardzenia, suchość w ustach.
- selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (ISRS): citalopram, fluoksetyna (prozac), fluvoxamina, paroxetyna, sertralina. Generalnie wybierane w przypadku ciężkiej depresji. Gorzej tolerowanie niż leki trójcykliczne, ale tak samo skuteczne. Skutki uboczne są nieprzyjemne: pobudzenie, mdłości, nerwowość, bezsenność, bóle głowy, spadek libido. Ograniczają płodność u mężczyzn, która jednak wraca po przerwaniu leczenia.
- inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny lub noradrenaliny: wenlafaksyna. Są najskuteczniejszymi antydepresantami, ponieważ działają na dwa typy neuroprzekaźników naraz. Mogą spowodować pewne skutki uboczne. Zazwyczaj używa się ich, kiedy inne leki okazują się niewystarczające.
Zobacz również:
Odwyk od antydepresantów
Nie możemy nigdy przerwać zażywania tych leków w sposób nagły, ponieważ mogą one wytworzyć uzależnienie, a więc mogą się pojawić objawy charakterystyczne dla odwyku. Dlatego też, dawka powinna być redukowana stopniowo, przez wiele tygodni. Oznacza to, że normalnie nie ma niebezpiecznych objawów odwyku od leków antydepresyjnych, jedynie czasowe dolegliwości. Czasami można poczekać kilka dni, zanim zacznie się zażywać inne lekarstwo, farmakologiczne bądź naturalne – najlepiej zapytać lekarza.
Objawy odwyku mogą być różne: płaczliwość, podrażnienie, drętwienie ciała, zaburzenia wzroku, zmęczenie, bóle głowy, bóle mięśni, koszmary, bezsenność, poty, problemy z koordynacją, pobudzenie, niepokój, mdłości, wymioty, bóle brzucha, biegunki, uczucie pieczenia ciała, utrata apetytu.
Grupy wsparcia
Sesje w szpitalach, w klinikach, a nawet w kabinetach prywatnych. Chodzi o to, żeby osoba depresyjna wyszła z izolacji i zaczęła utrzymywać realcje z ludźmi. Istnieją również grupy dla bliskich chorych na depresję.
Dodatkowe terapie
Samoleczenie w depresji jest niezalecane. Depresja powinna być zdiagnozowana i leczona przez lekarza. Niektóre środki naturalne bowiem mogą wchodzić w interakcję z lekami antydepresyjnymi, na przykład dziurawiec.
Dziurawiec (Hypericum perforatum) Jego działanie antydepresyjne zostało wykazane w wielu badaniach. Dziurawiec najbardziej skuteczny jest w przypadku depresji lekkiej i umiarkowanej. Uwaga, wchodzi w interakcje z wieloma lekami, również antydepresyjnymi, dlatego należy zapytać o poradę lekarza.
Aktywność fizyczna Ćwiczenia fizyczne są niezbędne dla zachowania zdrowia umysłowego. Wiele zmian metabolicznych, wywoływanych przez ćwiczenia, zmienia funkcjonowanie mózgu. Aktywność fizyczna uwalnia endorfiny, które są kojarzone z dobrym samopoczuciem. Trzydziestominutowy marsz codziennie może pomóc poczuć się lepiej. Wielu naukowców uważa, że ćwiczenia są równie skuteczne co leki antydepresyjne.
Olej z ryb i kwasy tłuszczowe omega-3 Dane epidemiologiczne wykazują istnienie odwrotnego związku między konsumpcją ryb i owoców morza a depresją. To znaczy, im więcej jesz ryb, tym mniejsze jest ryzyko depresji. Włączając w to także depresję poporodową oraz zaburzenia dwubiegunowe.
Terapia światłem Jest dobrym wyborem w przypadku depresji sezonowej. Leczenie polega na sesjach od 30 minut do 2 godzin, każdego ranka, przy lampach odtwarzających światło słońca. Luminoterapia działa poprzez spowalnianie produkcji melatoniny, która jest substancją chemiczną w naszym mózgu, obniżąjącą energię i powodującą senność. W leczeniu depresji klasycznej, luminoterapia działa we współpracy z leczeniem klasycznym.
SAM (S-Adenozylometionina) To molekuła, która odgrywa znaczącą rolę w metabolizmie hormonów oraz neuroprzekaźników. Bierze udział w wielu reakcjach biochemicznych. Wiele badań wykazało, że SAM jest skuteczniejsza niż placebo i równie skuteczna co leki trójcykliczne w leczeniu depresji.
Witaminy z grupy B
Witamina B1 (tiamina): pozwala walczyć ze stanami depresyjnymi, przekształcając cukry w energię. Brak witaminy B1 może powodować zmęczenie, depresję, drażliwość, niepokój, problemy z pamięcią, bezsenność. Znajduje się w ziarnach, owocach i warzywach.
Witamina B3 (niacyna): jej brak powoduje niepokój, stres i pobudzenie. Znajduje się w jajkach, mleku i w drobiu.
Witamina B5: niedobór objawia się zmęczeniem, stresem chronicznymi i depresją. Bierze udział w dobrym funkcjonowaniu mózgu. Znajduje się w pełnych ziarnach, orzechach, pomarańczach, mięsie, żółtku jaja.
Witamina B6: pozwala na produkcję serotoniny i dopaminy. Niedobór prowokuje uszkodzenia skórne oraz zawroty głowy. Znajduje się w drobiu, w wątrobie, w łososiu.
Witamina B12: bierze udział w tworzeniu czerwonych krwinek. Niedobór powoduje anemię i objawia się zmianami humoru, paranoją, podrażnieniem, demencją, halucynacjami, zawrotami głowy, biegunką, palpitacjami serca, utratą apetytu. Znajduje się w mięsach i w rybach. Praktycznie nie ma jej w warzywach i owocach, co stanowi problem dla wegetarian.
Witamina B6 (kwas foliowy): pomaga syntezować DNA i aminokwasy. Złe odżywianie, alkohol i narkotyki powodują niedobór witaminy B6. Niedobór zwiększa ryzyko depresji i anemii. Znajduje się w zielonych warzywach, jajkach i pełnych zbożach, ale w niewielkich ilościach, dlatego zaleca się zażywanie suplementów.
Medytacja i joga Ćwiczenia oddechowe pomagają skoncentrować się na chwili obecnej, przerywają cykl depresji oraz zwiększają poczucie własnej wartości. Pierwsze efekty dają się odczuć już po kilku dniach, ale terapia powinna trwać nawet do 2 miesięcy. Joga poprawia humor. Eksperci oceniają, że jest to interesująca metoda w uzupełnieniu do klasycznego leczenia depresji.
5-hydroksytryptofan Może uśmierzyć objawy depresji.
Masaż Terapia masażem daje pozytywne efekty w okresie depresji poporodowej i w okresie ciąży, jak również u nastolatków, pacjentów chorujących na raka, AIDS, nosicieli HIV, chorych na choroby nerek. Poprawia nastrój, wpływa na sen i na funkcje odpornościowe organizmu. Zmniejsza niepokój, stres i zmęczenie. Jako uzupełnienie do leczenia klasycznego.
Taniec i muzyka Mogą poprawić humor osób depresyjnych.
Gingko biloba Uśmierza objawy depresji, które przeżywają osoby starsze, dotknięte demencją, jak na przykład w chorobie Alzheimera. Może być również interesująca dla ludzi, którzy nie reagują dobrze na leki antydepresyjne. Może pomagać regulować sen.
Szafran (Crocus sativus) W medycynie perskiej używany przeciwko depresji. Badania wykazały, że jest skuteczniejszy niż placebo.
Tradycyjna medycyna chińska Zdaje się, że akupunktura, farmakopea chińska oraz Qi Gong mogą uśmierzać objawy depresji. Akupunktura jest równie skuteczna co antydepresanty i psychoterapia. Zalecana jest w połączeniu z leczeniem klasycznym.
Witamina C Przyczynia się do dobrego funkcjonowania układu odpornościowego. Znajduje się w owocach i warzywach.
Minerały Niedobory pewnych minerałów mogą spowodować depresję: magnez, wapń, cynk, żelazo, mangan, potas, lit. Ważne jest więc, aby uzupełniać te niedobory.
- Brak magnezu może spowodować niepokój, halucynacje pobudzenie, problamy trawienne, problemy ze snem.
- Brak wapnia wiąże się z drętwieniem, podrażnieniem i pobudzeniem nerwowym.
- Brak cynku powoduje zaburzenia apetytu i zmęczenie.
- Brak żelaza wiąże się z depresją. Powoduje generalne zmęczenie, problemy z koncentracją, bóle głowy i utratę apetytu.
- Brak manganu powoduje nierównowagę na poziomie serotoniny i norepinefryny, a więc może powodować objawy depresji.
- Brak potasu jest generalnie kojarzony ze zmęczeniem, brakiem energii oraz depresją.
- Lit, na przykład, może zwiększyć skuteczność antydepresantów u osób z ciężką depresją. Używany jest w przypadku zaburzeń dwubiegunowych.
Komentarze do: Leczenie depresji