Lęk przed burzą

Burze należą do naturalnych zjawisk atmosferycznych. Charakterystyczne jest to, że towarzyszą im najczęściej silne podmuchy wiatru, opady deszczu oraz błyskawice i grzmoty. Choć burza powoduje obawy u większości z nas, to jednak istnieją osoby, u których to zjawisko wywołuje paniczny lęk. Irracjonalny lęk przed burzą nazywany jest brontofobią, a patologiczny strach przed burzą z piorunami astrafobią.

Jakie są przyczyny tego rodzaju lęku?

Burzy boją się wszyscy niezależnie od wieku. Nawałnic nie można uznać za przyjemne zjawiska atmosferyczne. Nie rzadko ich siła wymaga zachowania odpowiednich środków ostrożności. Choć strach jest czymś naturalnym w tym przypadku, to jednak u pewnej grupy osób przybiera on bardzo niebezpieczną formę uniemożliwiającą normalne funkcjonowanie. Wtedy mamy do czynienia z astrafobią lub brontofobią. Irracjonalny lęk przed burzą może się wiązać z kilkoma czynnikami. Jedną z przyczyn brontofobii jest brak styczności z burzami w młodym wieku, silne przeżycia traumatyczne, takie jak stres związany z trąbą powietrzną, zaskoczenie przez wichurę w górach, itd. Czasami dzieci powielają zachowania, które obserwują u rodziców, np. nerwowe chodzenie po domu, zamykanie okien, niepokój, lamentowanie, itp.

Zdarzają się przypadki, kiedy babcie zasiewają niepokój w swoich wnukach opowiadając straszne historie związane z burzami. Warto zwrócić uwagę na fakt, że małe dzieci bacznie obserwują wszelkie zachowania dorosłych, stąd też nie należy przy nich okazywać chorobliwego lęku przed burzą.

Zobacz również:

Jakie są objawy brontofobii?

kołatanie serca
szybsze tętno
płytki i szybki oddech
drżenie mięśni
gęsia skórka,
zimne poty
duszności
zawroty głowy
nudności
wymioty
paraliż
utrata przytomności

Zdarzają się przypadki, w których lęk przed burzą całkowicie obezwładnia. W efekcie takie osoby nie są w stanie ruszyć się z miejsca i chowają się po kątach lub też odwrotnie, biegają po domu i nieuchronnie próbują zamknąć wszystkie drzwi i okna. Poza tym kilkakrotnie sprawdzają, czy wszystkie urządzania zostały odłączone od kontaktów, gdyż strach podsuwa im najciemniejsze scenariusze. Niektórzy astrafobicy i brontofobicy zaczynają płakać, krzyczeć, modlić się. Towarzyszy im przeczucie, że coś strasznego się stanie, a oni nie będą w stanie temu zapobiec. Brontofobia ulega nasileniu, gdy burza zaskoczy nas nagle poza domem. Wtedy zwiększa się poziom lęku.

Osoby skrajnie bojące się burzy, często nie są w stanie normalnie funkcjonować. Rezygnują z wielu rzeczy, np. wyjazdów w góry z obawy przed wichurami. Zdarzają się przypadki osób, które nie są w stanie nawet oglądać programów telewizyjnych poświęconych tym zjawiskom atmosferycznym.

Jak wygląda leczenie?

Zachodzi konieczność podjęcia leczenia psychologicznego i farmakologicznego. Często lęk jest wynikiem niewiedzy, stąd też istotne jest zapoznanie pacjentów z wszelkimi informacjami na temat burzy. Oswojone lęki są mniej groźne. Najczęstszą metodą leczenia jest psychoterapia. W skrajnych przypadkach podaje się leki przeciwlękowe.