Melancholik - typ osobowości

Wielu z nas nie zdaje sobie sprawy, jaki typ osobowości najlepiej opisuje ich zespół cech. W takiej sytuacji warto skorzystać z psychologicznego testu i zdiagnozować, jaki typ osobowości do nas pasuje. Dzięki temu, zdamy sobie sprawę, jakie zajęcia najbardziej do nas pasują, a jakich powinniśmy się wystrzegać.

Warto zdawać sobie sprawę, ze swoich mocnych stron oraz ze swoich słabości, może nam to ułatwić osiągnięcie sukcesu w wielu aspektach życia.

Jednym ze znanych nam profilów osobowości jest melancholik. Jeżeli jesteśmy skłonni do przemyśleń, nie lubimy okazywać emocji (introwertyk!) oraz skłaniamy się raczej w stronę pesymistycznego postrzegania świata, możemy nazwać siebie melancholikiem. Osoba o takim profilu osobowości na ogół określana jest przymiotnikiem: perfekcyjny. Jest to typ osobowości pełen rozmaitych skrajności. Wahania nastroju, najlepiej określa sinusoida – depresje są najgłębsze, jednak melancholicy są w stanie wznieść się również na wyżyny sukcesu.

Mocne strony

Jedną z cech pozytywnych osób o typie osobowości melancholika, jest skłonność do głębokich przemyśleń. Z tego też powodu osoby te są bardzo dobrymi obserwatorami. Często potrafią zdiagnozować przyczyny problemów, które dla innych ludzi są niewidoczne. Umysł melancholika śmiało można nazwać umysłem analitycznym – stąd też niesamowite zdolności do wyłapywania powiązań i zależności. Bardzo często geniusze są właśnie melancholikami. Dodatkowo, oprócz talentu analitycznego, melancholicy są bardzo utalentowani artystycznie. Ich przemyślenia sprawiają, że są bardzo wyczuleni na piękno. Melancholicy posiadają również inklinacje filozoficzne. To, co dla innych osób wydaje się abstrakcyjne, w oczach melancholika może nabrać głębokiego sensu. Melancholik ma w sobie również coś z bohatera średniowiecznego dramatu. Jego życiem rządzi idealizm – zarówno jeżeli chodzi o sprawy codzienne, jak i w sferze uczuciowej. Melancholicy są na ogół osobami skłonnymi do poświęceń oraz walczenia o wyższe ideały. Dodatkowo cechują się bardzo dużą sumiennością.

Melancholik w relacjach społecznych

Melancholik w żadnym wypadku nie jest duszą towarzystwa. Stara się trzymać w cieniu, na ogół woli biernie obserwować i analizować wydarzenia, niż brać w nich czynny udział. Dzięki temu ma opinię dobrego obserwatora i wiernego słuchacza. Pomimo faktu, że ostrożnie dobiera przyjaciół i długo obdarza zaufaniem, inni bardzo chętnie mu się zwierzają. Melancholik jest osobą wrażliwą na cudze problemy, nie odmówi czasu na rozmowę i udzielenia rady. Gdy leży to w jego mocy będzie się starał pomóc rozwiązać problemy innych.

Jeżeli chodzi o życie uczuciowe, melancholicy są bardzo zachowawczy. Ostrożni w doborze partnera, ciężko obdarzają zaufaniem. Pomimo tego, są zdolni do romantycznych porywów, w związku z czym bardzo łatwo ich zranić. W uczuciach rzadko będą wykazywać inicjatywę, są raczej typem osób zdobywanych, niż zdobywców. Przez swój idealizm, bardzo łatwo może popaść w depresję, konfrontując rzeczywiste życie uczuciowe z romantycznym obrazem. Melancholicy wykazują tendencję do niewłaściwego lokowania uczuć. Często obdarzają nimi osoby, z którymi z różnych względów związek jest niemożliwy. Przez wyznawane ideały i skłonność do poświęceń nie będą starały się zwrócić na siebie uwagę ukochanej osoby, tłumacząc sobie, że nie są dla nich najlepszym możliwym wyborem.

Słabości

Największą słabością melancholików, jest skłonność do popadania w depresje. Stany takie mogą być bardzo głębokie i długotrwałe. Kolejną słabością jest skłonność do niespodziewanych zmian nastrojów – depresja może przerodzić się w euforię i na odwrót. Z czasem, melancholicy zaczynają traktować życie ze zbytnią powagą. Mają oni problemy z podejmowaniem spontanicznych decyzji, przez co wiele rzeczy w życiu może ich zwyczajnie ominąć. Nawet w momencie, gdy zdecyduje się na jakiś wyjazd, lub tez udział w imprezie może narazić się na rozmaite nieprzyjemności – traktując wszystkich i wszystko z cechującą go rezerwą, może zniechęcać do siebie ludzi. Dodatkowo, posiadając skłonność do obserwacji i przemyśleń, będzie doszukiwał się wszędzie krytyki i złośliwości, która mogła nigdy nie zostać wyrażona.Melancholicy pomimo licznych talentów nie są osobami przebojowymi. Mają niskie poczucie własnej wartości, w związku z czym często boją się nowych wyzwań. Nawet w momentach, gdy znają rozwiązanie jakiegoś problemu, lub też odpowiedź na pytanie, boją się publicznie zabrać głos. Z tego właśnie powodu, mogą nie być doceniane od najmłodszych lat. Poddają surowemu osądowi zarówno siebie jak i całe swoje otoczenie. Często poprzez swoje ideały ma zbyt duże oczekiwania od życia oraz od innych w związku z czym jest bardzo podatny na różnego rodzaju rozczarowania.

Melancholik w pracy

Pomimo faktu, że osoby określane mianem melancholików mają zadatki na geniuszy i posiadają spory potencjał, ciężko jest im osiągnąć sukces w pracy wymagającej kontaktów interpersonalnych, czy też pracy z zespołem. Analityczny umysł i zdolność do wyszukiwania rozwiązań, niestety jest równoważony przez poczucie niskiej wartości. Melancholicy jako szefowie zespołów będą zmagać się z paraliżującą tremą oraz wszędzie doszukiwać krytyki. Dodatkowo, przez własny perfekcjonizm mogą zwracać uwagę na mało istotne aspekty i stawiać zbyt wysokie wymagania podwładnym

Melancholicy to urodzeni samotnicy. Cenią sobie ciszę i spokój a ich miejsce pracy zawsze wygląda idealnie i profesjonalnie. Inne osoby wprowadzają tylko chaos, w związku z czym melancholik najlepiej będzie czuł się w jednoosobowym biurze lub też pracując w domu. Dzięki zamiłowaniu do perfekcji i drobiazgowości idealnie sprawdzają się w zawodach związanych z liczeniem. Przez swoją rezerwę najlepiej sprawdzają się w pracach analitycznych, niewymagających kontaktów interpersonalnych. Są doskonałymi naukowcami a także architektami, księgowymi lub twórcami rękodzieła.

Plusy i minusy

Melancholik, jak każdy typ osobowości ma swoje słabe i mocne strony. Osoby o takim typie charakteru mają olbrzymi potencjał, jednak nie zawsze potrafią go właściwie wykorzystać. Bardzo wielu melancholików, pomimo doskonałych kompetencji jest przez całe życie niedocenianych, gdyż nie afiszują się ze swoimi umiejętnościami i nie lubią skupiać na siebie uwagi. Niesamowita zdolność do obserwacji, właściwie wykorzystana może być wielkim atutem. Perfekcjonizm i drobiazgowość również nie są cechami negatywnymi, jeżeli nie są one tylko przenoszone na innych. Największy problem melancholikom sprawia sfera uczuciowa. Ponieważ same kontakty interpersonalne stanowią dla nich problem, to sytuacje, gdy w grę wchodzą uczucia są dla nich kataklizmem. W takich sytuacjach wolą więc zachowywać bierność. Jednak w sytuacjach, gdy zostaną obdarzone uczuciem i przysłowiowo „zdobyte” będą doskonałymi partnerami – wyrozumiałymi, czułymi oraz wiernymi.

Autor:

Joanna Świba