Nerwica lękowa – objawy i leczenie

Lęk jest uczuciem mobilizującym organizm do działania. Potrzebujemy go, by funkcjonować prawidłowo. Jednak lęk, jaki czuje chory na nerwicę,  jest nierealny, hipotetyczny – powstaje wyłącznie przez wyobrażenia tej osoby oraz pod wpływem sądów i opinii innych ludzi. Nerwica to choroba psychiczna i choroba duszy.

Lęk nerwicowy

Lęk nerwicowy znacznie różni się od zwykłych obaw. Zazwyczaj chory nie potrafi określić jego źródła  ani konkretnej przyczyny, dlaczego się pojawia. Lęk ma charakter napadowy – przychodzi nagle, w zupełnie nieoczekiwanych momentach i może przerodzić się w atak paniki. Ten stan emocjonalny utrzymuje się przez bardzo długi czas i zazwyczaj zagłusza wszelkie inne emocje i bodźce, utrudniając codzienne funkcjonowanie. Wpływa także znacząco na relacje międzyludzkie oraz postrzeganie samego siebie. Chory boi się i zamartwia o wszystko – rodzinę, finanse, związki, pracę. Powodów do jego obaw jest tyle, ile charakterów – wszystko zależy od osobowości. Dlatego każdy przypadek nerwicy lękowej powinien być rozpoznawany i leczony indywidualnie.

Objawy psychosomatyczne nerwicy lękowej

Każda choroba psychiczna daje inne objawy u różnych chorych i przebiega w odmienny sposób. Diagnozuje się jednak podstawowe reakcje dla lęku uogólnionego. Najważniejszym z nich jest lęk, do którego dochodzi jeszcze niepokój. Pojawia się uczucie oszołomienia, wrażenie omdlewania, ogólna słabość. Chory ma poczucie zamknięcia, nierealności przedmiotów lub osób oraz znalezienia się „na krawędzi”. Bardzo częstym objawem jest stała drażliwość, nerwowość i wzmożona reakcja na różne emocje, takie jak zaskoczenie czy przestrach.

W miarę postępowania choroby pojawia się bezradność i zagubienie – chory nie potrafi poradzić sobie z lękiem, który powoli zaczyna władać jego życiem. W skrajnych przypadkach dochodzi do izolacji – osoba znerwicowana unika kontaktów z bliskimi, a nawet wychodzenia z domu na zakupy. Próbuje w ten sposób odciąć się od wszystkiego, co może być źródłem lęku i przyczyniać się do jego pojawienia się. Jednak jest to błędne koło, które tylko napędza mechanizm zaawansowania nerwicy lękowej.

Objawy somatyczne nerwicy lękowej

Długotrwały lęk ma też skutki oddziałujące na ciało, mózg oraz narządy wewnętrzne. Pojawia się przyspieszone bicie serca lub wręcz kołatanie, nadmierna potliwość, zawroty głowy i duszności. Występują nudności lub problemy z utrzymaniem moczu, suchość w jamie ustnej, uczucie dławienia się z powodu ciała obcego w przełyku. Symptomem są często uderzenia gorąca, zimna (lub na zmianę) albo poczucie odrętwienia i swędzenia. Naturalnym odruchem na lęk jest napinanie mięśni, zazwyczaj głowy, karku i kończyn, co skutkuje uciążliwym bólem. Chory cierpi na zaburzenia układu pokarmowego oraz brak apetytu – wiąże się to z brakiem witamin i ogólnym osłabieniem odporności.

Leczenie nerwicy lękowej

Jako że jest to choroba psychiczna, konieczna będzie konsultacja z terapeutą, psychologiem lub psychiatrą. Najważniejsze jest jednak wykonanie pierwszego kroku, czyli uświadomienie sobie choroby. Należy ujawnić ją rodzinie i bliskim, gdyż konieczne będzie ich wsparcie. W niektórych przypadkach nerwicy, w terapii biorą udział także osoby z rodziny. Nie należy korzystać z rad lekarza, który przepisuje wyłącznie leki na ten typ choroby – da to krótkotrwały efekt, który chwilowo zwalczy objawy, ale nie przyczyny nerwicy. Jej leczenie musi trwać dłuższy okres czasu, aby przyniosło zamierzony efekt. Celem terapii jest przede wszystkim poznanie źródeł lęku i nauczenie chorego radzenia sobie z nim. Jak najszybsze zdiagnozowanie choroby pozwoli na całkowite jej wyleczenie.

Paulina Padzik