Nieśmiałość
Nieśmiałość, określana najczęściej jako lękliwość społeczna, oznacza specyficznego typu przeżycia i zakłócenia normalnego zachowania się jednostki w sytuacjach społecznych interakcji. Najstarsze udokumentowane użycie tego słowa odnotowano już około 1000 roku n.e. Słowo to oznaczało wówczas "łatwy do przestraszenia, trudnym w kontakcie z powodu bojaźliwości, ostrożności lub nieufności". Osoba nieśmiała jest ostrożna i niechętna w kontaktach z pewnymi osobami i przedmiotami.
Ostrożna w kontaktach i w działaniu, wzdragająca się przed okazywaniem pewności siebie, przewrażliwiona i bojaźliwa. Osoba nieśmiała może być skromna i pełna rezerwy z powodu braku wiary we własne siły. Nieśmiałość jest to odczucie "skrępowania w obecności innych ludzi".
Większość nieśmiałych to osoby, które czują się onieśmielone w pewnych sytuacjach oraz w kontaktach z pewnymi kategoriami ludzi. Ich skrępowanie jest bardzo silne i utrudnia kontakty międzyludzkie. Osobom nieśmiałym brakuje zwykle umiejętności społecznych lub wiary w samych siebie. Nie potrafią rozpocząć rozmowy, czy odezwać się na lekcji. Są też osoby, które są nieśmiałe chronicznie. Doznają uczucia strachu w sytuacjach występowania przed grupą ludzi. Strach przed zrobieniem czegokolwiek paraliżuje je i czyni bezradnymi.
Osobowościowe podstawy syndromu nieśmiałości:
Zobacz również:
- negatywna rozbieżność między ja realnym a idealnym,
- wysokie standardy wykonywania zadań, czynności oraz pełnienia ról (dominacja ja idealnego),
- poczucie nieadekwatności standardów do zadań, którym dana osoba ma sprostać,
- tendencja do spostrzegania innych ludzi, jako stawiających wysokie wymagania,
- niestabilna samoocena.
Zauważyć należy, iż nieśmiałość jest trudna do przezwyciężenia nie tylko z powodu nawyków czy wrodzonych predyspozycji psychicznych, ale także dlatego, że oprócz strat (zakompleksienie, poczucie bycia kimś gorszym, częsta dekoncentracja uwagi, kłopot z otwartym wyrażaniem własnego zdania) przynosi także zyski. Ucznia nieśmiałego zwykle cechuje wrażliwość, delikatność, skromność, bezkonfliktowość.
Jak pokonać nieśmiałość?
Cele działania:
1. Uświadomić sobie potrzebę pracy nad sobą.
2. Uświadomić sobie rolę przyjaźni w walce z własną nieśmiałością.
3. Rozwijać poczucie własnej wartości.
Warto uświadomic sobie:
- nie ma ludzi idealnych, każdy popełnia jakieś błędy, więc i ja mogę sobie na nie pozwolić,
- umiem się śmiać nawet z siebie,
- koniecznie poszukam przyjaciela, w moim otoczeniu jest wiele osób, którym mogę pomóc.
- spokojnie pooddychać przeponą,
- mieć "pod ręką" tekst, do którego zawsze można sięgnąć,
- mówić do osób, które się lubi,
- pamiętać, że nikt nie zauważy, iż jakiś fragment został pominięty.
