Oficjalny raport IRSA potwierdza, że przemoc pokazywana w mediach wzmaga u odbiorców agresję

Międzynarodowy instytut badań nad agresją, IRSA (Society for Research on Aggression), powołał w grudniu zeszłego roku specjalną komisję, której celem było zbadanie wpływu przemocy w mediach na rzeczywistą agresję odbiorców. Oficjalne zdanie 12 naukowców pod wodzą Craiga Andersona mówi wyraźnie, że oglądanie przemocy zwiększa ryzyko przejawiania agresji werbalnej oraz psychicznej przez użytkowników mediów.

Członkowie komisji przyjrzeli się bliżej wszystkim istniejącym badaniom i eksperymentom dotykającym tej problematyki i nareszcie osiągnęli długo oczekiwany konsensus.

Mimo iż media jedynie imitują przemoc oraz brutalne obrazy, takie jak te widziane w filmach, grach komputerowych czy komiksach, to działają naprawdę jak wyzwalacz agresywnych zachowań. Aktywują one agresywne myśli i uczucia przechowywane w pamięci, a jeśli do aktywacji tej dochodzi często, stają się one chronicznie łatwo dostępne, przez co bardziej prawdopodobnym się staje, że wpłyną one na ludzkie zachowanie.

Opublikowany w Aggressive Behavior raport mówi m.in. o tym, że częste oglądanie przemocy może też uczulać użytkowników mediów na wrogość w świecie – stają się oni bardziej wrażliwi na dwuznaczne zachowania innych, takie jak np. popchnięcie w tłumie, i zaczynają je odbierać jako umyślną prowokację.

Komisja zaleca by rodzice przykładali większa wagę do tego z jakich mediów korzystają ich dzieci.

System oceny zawartości przemocy w danym medium dostarcza zbyt mało szczegółów i nie jest w stanie zastąpić rodzica, który aktywnie sprawdza, co jego syn czy córka ogląda, w co gra lub czego słucha.

Rodzice mogą również ustanowić pewne limity korzystania – np. Amerykańska Akademia Pediatrii rekomenduje nie więcej niż 2 godziny dziennie oglądania telewizji dzieciom w wieku 3-18 lat, oraz brak kontaktu z telewizją dzieciom do 2 roku życia.

Raport podkreśla również rolę dyskusji z potomstwem o tym, co aktualnie obejrzeli, i skłanianie go do bardziej refleksyjnego myślenia.

Co istotne, poruszona została również kwestia ulepszenia systemu ocen zawartości przemocy w mediach – zdaniem komisji, zajmować tym powinien się niezależny podmiot, na który nie miałyby wpływu ani korporacje ani telewizja czy radio, a same oceny powinny mieć naukowo potwierdzone podłoże.