"Pierwsza miłość"- nowa książka dziennikarki Anne Ev- Ustorf

Ludzie w swoim życiu wielokrotnie przeżywają niepowodzenia, rozstania z partnerami, śmierć bliskich czy problemy w pracy. Każdy z nas musi sobie w jakiś sposób radzić ze stresem i zwalczaniem przeciwieństw losu. Część osób w momencie porażki wzruszy po prostu ramionami i ruszy do przodu.

Z kolei część z nas nawet przez wiele lat rozpamiętywać będzie daną klęskę, żyjąc przeszłością bez szansy dobrego przeżycia chwili obecnej. Co sprawia, że ludzie w tak różny sposób reagują na złośliwości losu? Główna teza książki Anne Ev- Ustrof opiera się na założeniu, że największy wpływ na dorosłe życia człowieka ma to, w jaki sposób był wychowywany w pierwszych trzech latach życia.

Podtytuł książki brzmi „ Jak niemowlaki uczą się zdrowia i szczęścia”. Już samo określenie podmiotu jako niemowlaki wskazuje nam, że wiele cech i zdolności nabywamy już w łonie matki i w pierwszych latach naszego życia. Wpływ ma na to przede wszystkim ogromna elastyczność mózgu na tym etapie rozwoju. Wówczas każde doświadczenie jakie zakoduje dziecko, ma ogromny wpływ na kształtujące się struktury mózgu.

Jeśli dziecko będąc jeszcze w łonie matki odbiera z jej ciała pozytywne zachowania, to z całą pewnością doprowadzi to do utworzenia większej ilości synaps odpowiedzialnych za szczęście i zadowolenie. Z kolei jeśli matka w trakcie ciąży jest smutna i przytłoczona, to istnieje zagrożenie, że jej dziecko w przyszłości borykać się będzie z problemami psychicznymi. Między matką a nienarodzonym dzieckiem tworzy się już swego rodzaju przed-urodzinowa więź , dzięki której pociecha odczuwa, czy mama cieszy się ze swej ciąży, czy też traktuje ją jako balast. Ta druga opcja może niestety bardzo niekorzystnie wpłynąć na dorosłe życie.

Zobacz również:

Właśnie relacje i doświadczenie jakim podlega maluch w najwcześniejszych momentach życia ogromnie wpływają na to, w jaki sposób przeżyje on swoje życie. Zależy to przede wszystkim od tego, co dziecko zaobserwuje u swoich rodziców. Idealnie opisuje to porzekadło: czego Jaś się nie nauczy, tego Jan nie będzie umiał. Jeśli dziecko doświadczać będzie jedynie kłótni i krzyków w rodzinie, wówczas trudno sobie wyobrazić, aby potrafiło inaczej reagować w przyszłości na stres, skoro jego rodzice w ten sposób próbowali uporać się z problemami.

Ton głosu, wyraz twarzy i zachowanie ciała ogromnie wpływają na dziecko, które to obserwuje i uczy się z tego rozpoznawania uczuć. Jeśli matka jest pełna miłości i zaufania, wówczas mózg koduje właśnie takie uczucia, oddziaływujące na przyszłe zachowania dziecka. Z kolei jeśli mama żyje w ciągłym stresie i lęku przed mężem, który ma skłonności do stosowania wobec niej przemocy, to i dziecko w dorosłym życiu może być narażone na stany lękowe i częste napady strachu. Takie ekstremalne sytuacje bez wątpienia wpływają niekorzystnie na malucha, który złe wzorce wyniesione z domu rodzinnego zapewne przekładać będzie na własne życie i na jakość nawiązywanych relacji.

Jednak dziecko nie powinno również być wychowywane w zupełnych skrajnościach. Jeśli niemowlak nigdy nie doświadczył negatywnych przeżyć, istnieje ogromne ryzyko, że w przyszłości nie poradzi on sobie z napotkanymi przeszkodami. Jednak odpowiedzi na pytanie, gdzie leży ta granica, między dobrymi a złymi relacjami, autorka książki nam nie udziela.

Brak silnych więzi między matką a dzieckiem w dzieciństwie, wpływa na jakość związku, które dziecko stworzy w przyszłości. W przypadku, gdy dziecko nie miało szansy wynieść z domu rodzinnego właściwych zachowań, to do jego dyspozycji pozostaje psychoterapia, która praktycznie od nowa ukształtuje struktury mózgu.

Książka „Pierwsza miłość” spotyka się z krytyka głównie ze względu na to, że sieje ona w młodych rodzicach wiele wątpliwości związanych z tym, czy aby na pewno dobrze wychowują swoje dziecko. Szansa na przemyślenia i spojrzenie na jakość więzi ze swoim dzieckiem jest oczywiście bardzo istotna, jednak w książce brakuje odpowiedzi czy wskazówek, co matki powinny zrobić, aby polepszyć swoje stosunki z maluchem.

Opracowała:

Manuela Tomala