Psy, tak jak ludzie, cierpią na zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne

Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne, w skrócie ZOK, to zaburzenia psychiczne, charakteryzujące się występowaniem natrętnych i obsesyjnych myśli, powodujących stały niepokój. Chory traci czas na wielokrotnie powtarzanie rytualnych i irracjonalnych zachowań, które zakłócają jego codzienne funkcjonowanie.

Ten typ zaburzeń lękowych dotyka nie tylko ludzi, również psy mogą cierpieć na podobną przypadłość. Nasi wierni towarzysze manifestują  swój niepokój poprzez zachowania stereotypowe i czasem niszczycielskie, takie jak pogoń za własnym ogonem czy też machinalne żucie wszystkich napotkanych po drodze przedmiotów.
   
Źródło zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych u ludzi i psów jest dotychczas słabo poznane. Wiadomo jednak, że łączy je wiele podobieństw. Są to często analogiczne u obu gatunków objawy, te same geny, zaangażowane w powstawanie schorzenia, i terapia, która jest skuteczna w obu przypadkach.

Jakie są inne punkty wspólne? Odpowiedzią na to pytanie zajął się zespół naukowców ze szkoły weterynaryjnej z Tufts University, pod kierunkiem Niwako Ogata. Zauważyli oni inne podobieństwa, tym razem bezpośrednio w mózgu.
   
W doświadczeniu posłużono się 16 dobermanami, u których wykonano funkcjonalny rezonans magnetyczny (RMI) za pomocą tych samych urządzeń, które służyły do badania ludzi. Połowa psów cierpiała na ZOK, druga połowa stanowiła grupę kontrolną. Celem eksperymentu było porównanie niektórych parametrów mózgu u psów i określenie, czy znalezione rozbieżności były takie same jak u ludzi.
   
Jak wykazały wyniki badań, opublikowanych w Neuro-Psychopharmacology and Biological Psychiatry, u dobermanów dotkniętych ZOK stwierdzono te same charakterystyczne cechy, co u ludzi. Ogólnie rzecz biorąc, wydaje się, że wielkość mózgu i istoty szarej ma większe znaczenie.

Z drugiej strony, na poziomie prawego przedniego zakrętu obręczy (wyspy) kora mózgowa była mniej zwarta. Naukowcy odkryli także podwyższenie frakcyjnej anizotropii (niektóre obszary rozwijały się lepiej od innych) na poziomie płatu ciała modzelowatego. Parametr ten jest ściśle związany ze stopniem zaawansowania choroby.
   
Ponieważ anomalie, stwierdzone w mózgach ludzi i psów cierpiących na ZOK, były identyczne, autorzy eksperymentu zaproponowali, aby zwierzęta te posłużyły jako model do badań nad tym zaburzeniem. W ten sposób mogłyby pomóc w wyjaśnieniu źródeł schorzenia i w opracowaniu bardziej skutecznej terapii.