Uczucie czy pożądanie? Poznasz to po ruchach gałek ocznych!

Naukowcy od pewnego czasu zaczynają zajmować się coraz bardziej oryginalnymi badaniami. Ostatnio zainteresowały ich nawet sprawy sercowe. Na Uniwersytecie w Chicago przeprowadzono badania dotyczące miłości od pierwszego wejrzenia i pożądania od pierwszego wejrzenia. Miłość i pożądanie są stanami emocjonalnymi i poznawczymi, które trudno od siebie odróżnić.

Badacze poradzili sobie z tym problemem. Według nich najważniejsze jest określenie, na czym skupia się wzrok, aby jednoznacznie stwierdzić, czy dana osoba kieruje się uczuciem romantycznym, czy pociągiem seksualnym.

Jeśli wzrok utkwiony jest w twarzy osoby nieznajomej to osoba patrząca widzi w tej osobie potencjalnego partnera do miłości romantycznej. Jeśli zaś widz skupia się na ciele osoby obserwowanej to mamy tutaj do czynienia z uczuciem pożądania seksualnego. Wzrok ten może być trudny do uchwycenia, zdarza się, że takie spojrzenie trwa tylko pół sekundy.

Na koniec zauważono również, że miłość i pożądanie seksualne aktywują różne obszary mózgu.

Dodatkowe badania

Ostatnio postanowiono rozszerzyć ten temat i przeprowadzono dodatkowe badania przy współpracy z Uniwersytetem Genewskim w Szwajcarii. Wykonano tam eksperyment, w którym wzięli udział studenci i studentki. Ich zadaniem było oglądanie czarnobiałych zdjęć z nieznajomymi osobami.

Zdjęcia przedstawiały młode pary heteroseksualne oraz atrakcyjne osoby płci przeciwnej, patrzące na kamerę. Zdjęcia nie zawierały nagości i erotyzmu.
Uczestnicy siedząc przed komputerem po zobaczeniu kolejnych zdjęć, musieli szybko stwierdzić, czy odczuwają pożądanie seksualne, czy miłość romantyczną.

Po badaniu okazało się, że jeśli wzrok był utkwiony w twarzy osoby na zdjęciu to odczuwana była miłość romantyczna, a wzrok na ciało sugerował pożądanie seksualne. Rezultaty były takie same dla obu płci.

Znaczenie badań w teorii i praktyce

Dzięki tym badaniom naukowcy chcą rozszerzyć teoretyczną wiedzę rozróżniającą miłość romantyczną od pożądania seksualnego. Poza tam osiągnięta wiedza powinna mieć znaczenie  teoretyczne i kliniczne w zakresie terapii par.