W obliczu drapieżnika, ważki mogą umrzeć ze strachu

Badanie przeprowadzone przez biologów z Kanady pokazuje, że ważki mogą najzwyczajniej na świecie umrzeć ze strachu, jeżeli drapieżnik jest obecny w ich otoczeniu. Okazuje się więc, że nawet owady mogą odczuwać strach, jak stwierdzili badacze z uniwersytetu w Toronto.

Ważki były bowiem tak bardzo sterroryzowane zwykłą obecnością drapieżnika w ich siedlisku, mimo że nawet nie znajdowały się w niebezpieczeństwie. To, co udało się nam odkryć, jest bardzo nieoczekiwane. Więcej ważek umiera, kiedy dzielą swoje środowisko życia z drapieżnikami, wyjaśnia Rowe Locke, współautor badania.

Aby dotrzeć do takich wniosków, zespół biologów wykonał następujące doświadczenie. Po pierwsze, larwy ważek zostały umieszczone w dwóch akwariach, z których jedno zawierało rybę-drapieżnika, a drugie nie. Badacze wcześniej upewnili się, że ryba nie będzie w stanie zaszkodzić ważkom.

Rezultaty tego eksperymentu, opublikowane w przeglądzie Ecology, pokazują, że larwy narażone na kontakt z unieszkodliwioną rybą, miały poziom przeżycia niższy od 2,5 do 4,3 razy niż ich współbratymcy, rozwijający się w środowisku wolnym od wszelkich śladów po drapieżnikach.

Młode ważki zdawały się więc bardziej podatne na zgon - 11% na łonie grupy z drapieżnikiem, w porównaniu do 2% na łonie grupy bez drapieżnika.

Czynnik stresu rządzi również interakcjami w ekosystemie

Larwy ważek, które ewoluują w środowisku z drapieżnikami, są bardziej zagrożone tym, że nie przejdą metamorfozy i umrą w trakcie tego procesu, podkreśla Rowe Locke. Jak stwierdza ten badacz, czynnik stresu, jaki doświadczają niektóre zwierzęta, jest integralną częścią interakcji rządzących danym ekosystemem.

Nasze badanie daje nam informacje na temat tego w jaki sposób niektóre gatunki odpowiadają na stresujące warunki, niezależnie od tego, czy chodzi o obecność drapieżnika czy też o perturbacje związane z naturą i człowiekiem. Stwierdziliśmy, że stres przyczynia się do wzrostu ryzyka zgonu, mimo że wpływy są nieszkodliwe, mówi naukowiec.

Badania te są pierwszym krokiem w kierunku nowych badań nad śmiertelnym działaniem stresu, który dotyka organizmów w danym ekosystemie. Badania te będzie można w przyszłoście przenieść na większą liczbę gatunków zwierząt.