Bez czarny, dziki bez czarny (Sambucus nigra L.)
Krzew lub drzewko, które rośnie w laskach i na nieuprawianych terenach, w Europie, w Ameryce Północnej, oraz w większości regionów umiarkowanych. Mimo że istnieje wiele gatunków, to bez czarny i bez biały są częścią prawdziwej tradycyjnej medycyny.
Lekarze greccy, na przykład Galen, już w II wieku naszej ery zalecali czarny bez przeciwko katarowi i nadmiarom śluzu. Galen przekazał swoją wiedzę swoim współbraciom, którym zawdzięczamy podstawy medycyny nowoczesnej. Kilka wieków później, Pliniusz Starszy przypisywał te same właściwości tej roślinie.
Wiedza Greków dotarła również do Azji, a bez czarny został włączony do farmakopei medycyny ajurwedyjskiej (Indie). W Ameryce Północnej, Indianie przypisywali te same właściwości bzu białemu (Sambucus canadesnsis), którego skład jest, jak to odkryto nieco później, podobny do składu jego kuzyna europejskiego.
W Quebeku, na przykład, biały bez bardzo długo był używany jako lekarstwo domowe wśród Kanadyjczyków francuskiego pochodzenia. We Włoszech, w Belgii, we Francji, w Niemczech i w Anglii, przyznaje mu się właściwości moczopędne, napotne, antyzapalne.
W Średniowieczu, używano wody z bzu (woda, w której maceruje się kwiaty), aby rozjaśnić cerę i zlikwidować czerwone plamy.
Owoce i kwiaty bardzo długo służyły do produkcji odświeżającego napoju. Wiosną, pito go w wielkich ilościach, aby oczyścić organizam z toksyn akumulowanych przez całą zimę. Mówi się nawet, że niektóre wina mogły być „zafałszowane” dzikim bzem.
Części wykorzystywane: jagody i kwiaty.
Służy do ...
Jagody:
- leczenie grypy.
Suszone kwiaty:
- leczenie kataru;
- leczenie zapaleń dróg oddechowych.
Kwiaty i jagody:
- leczenie zapalenia oskrzeli;
- leczenie zapalenia zatok;
- leczenie bólu gardła;
- leczenie kataru;
- zwalczanie infekcji wirusowych, w tym grypy i opryszczki;
- leczenie infekcji dróg moczowych;
- uśmierzanie bólów reumatycznych.
Na półkach: czarny bez jest często używany w połączeniu z innymi roślinami w produktach przeznaczonych do leczenia kataru, grypy i gorączki, która im towarzyszy.
Przeciwwskazania: osoby uczulone na rośliny z rodziny przewiertniowatych (Caprifoliaceae Juss.). Kobiety ciężarne, kobiety karmiące piersią, małe dzieci, z powodu braku dowodów na nieszkodliwość czarnego bzu.
Działanie niepożądane: bardzo rzadko, lekkie, przejściowe dolegliwości żołądkowo-jelitowe.
Interakcje z innymi roślinami i suplementami: teoretycznie, działanie czarnego bzu może dodać się do działania tych roślin i suplementów, które mają właściwości moczopędne i antyzapalne.
Interakcje z lekarstwami: teoretycznie, działanie czarnego bzu może dodać się do działania tych lekarstw, które mają właściwości moczopędne i antyzapalne. Teoretycznie, czarny bez może zaszkodzić działaniu leków immunosupresyjnych.
Komentarze do: Bez czarny, dziki bez czarny (Sambucus nigra L.)