Dąb (Quercus L.)
Dąb to wiekie drzewo, uważane za święte w wielu kulturach. Nazwa łacińska słowa quercus pochodzi z języka celtyckiego, które oznaczało „drzewo samo w sobie”. Występuje wiele rodzajów dębu: Q. robur, Q. alba, Q. Bicolor, Q. Macrocarpa, Q. Rubra, etc.
Jest to drzewo o wyjątkowej długowieczności – mogące przeżyć nawet 1 000 lat. Dęby rosną ektremalnie wolno i są wyjątkowo odporne na choroby. Mogą mieć nawet do 20 metrów rozpiętości gałęzi. Dęby dostarczają pożywienie wiewiórkom, niedźwiedziom, dzikim indykom, jeleniom i gołębiom skalnym.
Części wykorzystywane: liście, kora wewnętrzna, żołędzie.
Czy to się je?
Tak. Nie tylko zwierzęta doceniają żołędzie - czyli owoce wytwarzane przez dęby - ponieważ ludzie też je jedzą, i to od zawsze, żołędzie wszystkich gatunków dębów, choć niektóre są bardziej gorzkie niż inne.
Indianie północnoamerykańscy gotowali żołędzie wielkrotnie - kiedy woda jest w końcu przejrzysta, oznacza to, że żołędzie straciły sporą część swojej goryczy. Takie żołędzie można piec albo wysuszyć i sproszkować, a następnie dodawać do zup i innych dań.
Liście i korę dębu wykorzystuje się również do klaryfikacji wina domowego, które jest bardzo bogate w pektyny.
Co się tym leczy?
Mimo że czasami używa się liści oraz żołędzi dębu, to jednakże przede wszystkim kora wewnętrzna tych drzew jest najbardziej ceniona ze względu na jej właściwości lecznicze. Najlepsza jest z gałęzi mających od 5 lat do 10 lat.
Z powodu wielkiej zawartości taniny, kora ma właściwości ściągające, co sprawia, że jest ona niezwykłym lekarstwem do zastoswania miejscowego, służącego do leczenia egzemy oraz innych chorób skórnych. Generalnie dobrze jest tolerowana przez skórę i nie prowokuje podrażnień.
Kora dębu jest wykorzstywana również w leczeniu zapalenia oka, hemoroidów, odmrożenia oraz przetoki odbytu. W przypadku gangreny, stosowana w wielkich dawkach , kora dębu nie pozwala na zajęcie całej kończyny i hamuje postępowanie infekcji.
Korę dębu używamy w kompresach, do kąpieli rąk albo stóp, a w przypadku ogólnego zmęczenia, do kąpieli ogólnej.
Korą dębu leczono również upławy, a także, w postaci płynu do płukania, używano jej do leczenia anginy, zapalenia gardła oraz jamy ustnej.
Kompres z kory dębu Kompres taki powinien być dobrze ogrzany. Preparat przygotowujemy gotując 1-2 łyżki posiekanej kory przez 15 minut w 0,5 l wody. Taki wywar trzeba przefiltrować i schłodzić do temperatury od 65 do 80 °C.
Następnie, należy namoczyć w nim kawałek jakiegoś materiału, wyżąć i delikatnie nałożyć na chorą część ciała. Kompres taki należy przykryć suchym ręcznikiem. Po trzech minutach kompres należy zmienić, gdyż pierwszy będzie już zbyt zimny. Zabiegi takie powtarzamy przez 10-30 minut, im dłużej tym lepiej. Uwaga: jeśli skóra pod kompresem staje się czerwona, należy przerwać leczenie. Dodajmy, że taka kuracja jest niezwykle skuteczna w przypadku hemoroidów.
Komentarze do: Dąb (Quercus L.)