Jeżyna (Rubus L.)
Rubus to dawna klasyczna nazwa, która pochodzi od słowa ruber, oznaczająca „czerwony”, co jest aluzją do koloru owoców niektórych gatunków. Jeżyny, ze względu na to, że jest ich dużo i mają szczególny tryb życia, odgrywają w naturze określoną rolę w naturze. Służą za pokarm ptakom wszelkich gatunków, pojawiają się na piaszczystych, nagich glebach.
Części wykorzystywane: owoce, młode pędy, łodygi, płatki kwiatów, korzenie.
Czy to się je?
Oczywiście. Owoce jeżyn są spożywane od zawsze. Można z nich robić tarty, galaretki, konfitury, syropy, lody, wino, ocet (słynny ocet malinowy), a także wpaniałe likiery. Je się również młode pędy, tak jak pędy szparagów, obrane, na surowo bądź gotowane jak warzywo. Indianie robili rodzaj piwa, gotując razem łodygi i owoce, a następnie dodając drożdży i cukier, pozostawiając do fermentacji na kilka dni.
Płatki kwiatów, na surowo, dodaje się do sałatek owocowych bądź warzywnych. Liście, suszone, z kolei są doskonałym naparem i czasami mogą zastąpić herbatę. Bogate w garbniki, mają działanie ściągające. Korzeń dzikiej jeżyny może służyć do klaryfikacji wina. Kwiaty jeżyny są jadalne i mają nadzwyczajny delikatny smak. Na surowo, dorzuca się je do sałatek owocowych. Ich smak, zarazem owocowy i lekko cierpki, podnosi smak nieco mdłych dań.
Co się tym leczy?
W fitoterapii francuskiej, rozróżnia się krzew malin i dziką jeżynę, ale z łatwością można stwierdzić, że bardzo mocno się przypominają. Obydwie rośliny mają działanie ściągające oraz moczopęne, a ich liście mogą być używane zamiennie do leczenia różnego rodzaju dolegliwości menstruacyjnych, jak i podrażnień jamy ustnej i gardła. Aczkowiek, jeżyna ma działanie lekko zatwardzające, podczas gdy malina jest raczej przeczyszczająca.
Tak samo, liście maliny właściwej (Rubus idaeus) zaleca się kobietom ciężarnym, w celu wzmocnienia macicy i przygotowania do porodu, podczas gdy liście jeżyny dzikiej (R. caesius) są użyteczne dla diabetyków.
Żaden gatunek nie jest toksyczny, niebezpieczny, szkodliwy, nie powoduje skutków ubocznych (pomijając ukłucie kolcami). Dodatkowo, liście nałożone na takie rany, przynoszą natychmiastową ulgę i przyśpieszają zdrowienie.
Owoce i ich sok często znajdowały zastosowanie w medycynie: leczenie kataru, dny moczanowej, biegunek, problemów jelitowych.
Suszone owoce, które są mało interesujące, jeśli chodzi o konsumpcję, ponieważ zostają praktycznie jedynie pestki, służą do robienia naparów. Liście i kwiaty dzikiej jeżyny służą do leczenia hemoroidów, krwioplucia, czerwonki, cukrzycy i skąpomoczu.
Drogą zewnątrzną, liście malin lub jeżyn mogą leczyć lekkie rany. Jako płukanka do ust i gardła, leczą anginę, zapalenie dziąseł, zapalenie języka, zapalenie gardla, zapalenie krtani, nerwobóle zębów, atoniczne rany. Liście przygotowuje się w naparze, gotując przez dwie lub trzy minuty równowartość garści liści na litr wody. Napar ten może być używany zarówno wewnętrznie jak i zewnętrznie.
Komentarze do: Jeżyna (Rubus L.)