Leszczyna (Corylus L.)
Łacińskie słowo „corylus” oznacza „kask”. Drzewo to, dostarczające pożywienia wiewiórkom, ptakom, bobrom, jeleniom oraz łosiom i wszystkim innym stworzeniom, opierzonym bądź owłosionym. Leszczynę można sadzić także jako ogrodzenie chroniące przed gwałtownymi wiatrami, które albo chłodzą, albo ogrzewają, ale zawsze wysuszają pola, ogródki warzywne oraz sady.
Czy to się je?
Wydawać by się mogło, iż je się jedynie owoc leszczyny, czyli orzech laskowy. Nie znajdujemy nigdzie wzmianki dotyczącej kulinarnego zastosowani kory albo liści leszczyny, które prawdopodobnie są zbyt ściągające.
Jednakże, sam orzech laskowy jest stosowany na wiele sposobów, idąc od masła orzechowego, przechodząc przez chleb, kończąc na całym wachlarzu deserów, słodyczy i ciast.
Owoce dzikiej leszczyny zbiera się od sierpnia do października i odkłada na bok, dopóki całkowicie nie dojrzeją. Aby pozbyć się ich piekącej i szorstkiej łuski, zakopuje się orzechy na kilka dni w wilgotnej ziemi. Je się je jako takie, gotowane bądź surowe. Dodaje się je również do zup, a także można je ususzyć i zachować na zimę.
Z orzechów laskowych robi się również olej, który można jeść z chlebem, z ziemniakami, z dynią, z kukurydzą i innymi produktami.
Co się tym leczy?
W tradycji leczniczej europejskiej i amerykańskiej, leszczyna zdaje się nie zajmować zbyt ważnego miejsca, jeśli chodzi o zastosowanie terapeutyczne. Leszczynę w niektórych regionach Ameryki używano do leczenia niektórych chorób serca (co może się wyjaśniać przez jej działanie obkurczające naczynia krwionośne). Z innymi gatunkami, leszczyna służy do leczenia bólu oczu.
Liście
Liście stanowią dobry środek tonizujący i obkurczający naczynia krwionośne, co czyni je wyjątkowo użytecznymi w leczeniu żylaków, problemów krążenia oraz obrzęków nóg. W użytku zewnętrznym, liście leszczyny mają właściwości zabliźniające, szczególnie w przypadku chorób skóry.
Kora
Kora leszczyny, używana drogą wewnętrzną, ma właściwości przeciwgorączkowe i posługiwano ją w leczeniu stanów gorączkowych. Drogą zewnętrzną, ma ona właściwości zabliźniające, w szczególności jeśli chodzi o wrzody oraz rany atoniczne.
Bazie
Bazie leszczyny mają właściwości napotne oraz odchudzajace.
Meszek pokrywający okrywę liściową rodni: włoski pokrywające okrywę liściową owoców leszczyny mają właściwości przeciwpasożytnicze.
Liście można przygotowywać w naparze, w proporcji 25 gram na litr wrzącej wody – taką mieszankę zostawiamy na całą noc, aby się macerowała.
Kora młodych gałązek oraz bazie leszczynowe przygotowuje się w wywarze, w proporcji 25 gram na litr wody dla tych pierwszych oraz 30 gram na litr wody dla tych drugich.
A w końcu, nie będąc środkiem leczniczym, „mleczko”, które wyciągamy z orzecha laskowego, ma działać łagodnie na jelita i poprawiać ich funkcjonowanie.
Komentarze do: Leszczyna (Corylus L.)