Lipa (Tilia L.)
Sens łacińskiego słowa tilia pozostaje nieznany, ale wiemy, że w XIII wieku, oznaczało ono korę tego drzewa, której używano do produkcji lin i mat.
Części wykorzystywane: młode gałęzie, młode pędy, kora, liście, kwiaty.
Czy to się je?
Oczywiście. Kiedyś konsumowane młode gałązki i pędy, surowe bądź gotowane. Jeśli chodzi o korę, najpierw długo ją gotowano, następnie ścierano i dodawano do bulionu rybnego albo do oleju rybnego. Młode liście, jeszcze przeźroczyste i bardzo miękkie, są świetne w sałatkach.
Można je również poddać procesowi laktofermentacji. Nieco starsze, można je ususzyć i zredukować do postaci mąki, a następnie dodawać do płatków zbożowych. Takie danie jest bardzo odżywcze.
Kwiaty lipy można dodawać do sałatek owocowych albo warzywnych, którym zapewnią bardzo przyjemny zapach. Jeśli chodzi o soki, wydają się one dobre do picia. Można z nich zrobić również syrop.
Miód lipowy z kolei jest tym, który ma najdelikatniejszy smak. Jednakże, najpowszechniejszym zastosowaniem lipy jest picie herbaty lipowej.
Co się tym leczy?
Sedatywne i lekko hipnotyczne, napotne i moczopędne, kwiaty lipy służą do leczenia spazmów, dolegliwości trawiennych, bezsenności, nerwicy, ponieważ działają one na nadmierną lepkość i nadmierną krzepliwość krwi, a także na miażdżycę.
Odkryto również, że kwiaty lipy zwiększają niespecyficzną odporność organizmu, co czyni z nich cudowny środek przeciwgrypowy oraz przeciwko katarowi. Od momentu pojawienia się pierwszych objawów, warto położyć się do łóżka i pić od 2 do 3 filiżanek naparu dziennie. W połączeniu z czarnym bzem, kwiaty lipy są również w stanie stymulować niespecyficzną odporność organizmu.
Uważa się, że niektóre gatunki lipy, w tym lipa amerykańska, mogą spowodować wymioty i biegunkę u niektórych osób, ale nie zostało to potwierdzone. Białe drewno dzikiej lipy, znane z tego, iż zwalcza zapalenie stawów, reumatyzm, cellulit, stany migrenowe, a także kamienie żółciowe i nerkowe, pochodzi z lipy Tilia sylvestris, która rośnie na południu Francji.
Drogą zewnętrzną, indianie północnoamerykańscy używali naparu z kory wewnętrznej tego drzewa, aby myć i leczyć oparzenia. W szpitalach, używano kory i liści w postaci zmiększonego okładu, do leczenia bolesnych obrzęków i zapaleń oczu.
Kąpiel w kwiatach lipowych jest znana z tego, iż leczy zmęczenie nerwowe, bezsenność i niepokój. Przygotowujemy więc najpierw napar z 1 i ½ filiżanki kwiatów na jeden litr wody. Filtruje i dodaje mieszanką do wody do kąpieli. Zaleca się „moczenie się” w takiej kąpieli przez piętnaście minut, a następnie udać się prosto do łóżka.
Komentarze do: Lipa (Tilia L.)