Oman wielki (Inula helenium)
Roślina pochodząca z Europy, która przeniosła się także do Ameryki Północnej, dzięki osadnikom europejskim, którzy używali jej do leczenia różnych dolegliwości. Oman wielki jest rośliną piękną i dużą, mogącą osiągać nawet, w najlepszych momentach, nawet trzy metry wysokości (zazwyczaj mierzy generalnie od 1 m do 1,5 m). Można go uprawiać w ogródku. Oman wielki woli miejsca wilgotne.
Czy to się je?
Oman wielki wytwarza grube, bardzo aromatyczne korzenie, które się je, po uprzednim, wielokrotnym ugotowaniu. Jest to niezbędne do załagodzenia trochę ich smaku. Można również zetrzeć je na tarce, aby nadać zapachu sałatkom owocowym, ciastom, deserem albo likierom.
Można również pokroić je na kawałki i zrobić z nich syrop. Taki syrop służy do uśmierzania problemów trawiennych. Piękne, żółte kwiaty tej rośliny są często używane do przybierania różnych dań. Młode liście z kolei, jeszcze miękkie, można jeść po ugotowaniu ich w wodzie.
Co się tym leczy?
Jak uważają specjaliści, oman wielki jest jedną z najbardziej cennych roślin. Ma on właściwości antyseptyczne i uspokajające, wysuszające drogi oddechowe, a więc służy do leczenia wszystkiego, co się nazywa zapaleniem oskrzeli, kaszlem, gruźlicą płuc, astmą oskrzelową (aczkolwiek, w leczeniu zwykłej astmy nie jest równie skuteczny).
W Chinach, lekarze posługują się kwiatami omana wielkiego w leczeniu astmy oraz zapalenia oskrzeli, którym towarzyszy nadmiar wydzieliny. Medycyna chińska rośliną tą leczy również wymioty oraz refluks.
Jako środek tonizujący, moczopędny, wywołujący menstruację, napotny, służy tradycyjnie również do leczenia zapalenia nerek, anemii, ogólnego zmęczenia, bolesnych menstruacji, braku menstruacji, upławów, pasożytów jelitowych, biegunek, dny.
Tak samo, drogą zewnętrzną, oman wielki służy do leczenia zapaleń skóry, świądu, owrzodzeń, odleżyna oraz zapalenia krtani. Bogaty w inulinę, nieprzyswajalny cukier, oman wielki jest również użyteczny dla osób chorujących na cukrzycę, tak samo zresztą jak inne rośliny z rodziny złożonych, które również zażywają inulinę, cykoria przede wszystkim.
Dawkowanie
Oman wielki zażywamy w postaci wywaru, w stosunku od 10 g do 20 g na litr wody; jedna filiżanka przed każdym posiłkiem. Albo w postaci nalewki, w stosunku od 15 do 20 kropli, od czterech do pięciu razy dziennie.
Wysuszony i zredukowany do postaci proszku, korzeń rośliny można zażywać w stosunku od 2 g do 10 g rozpuszczony w jakimkolwiek płynie, w filiżance rosołu z kury, na przykład.
Można również przygotować napój przeznaczony do leczenia zapalenia oskrzeli oraz kaszlu, które mogą pojawić się w zimie, mieszając trzy rośliny - suszony dziurawiec, suszony bluszcz i suszony oman wielki – w równych proporcjach.
Aby leczyć choroby skórne, a przede wszystkim świąd, przemywamy chorą część ciała naparem przygotowanym w stosunku 30 g na litr wody.
Komentarze do: Oman wielki (Inula helenium)