Sosna wejmutka i jej żywica (Pinus strobus)
Sosna wejmutka zwana też jest sosną amerykańską. Drzewo to rośnie w zimnych i wysokich regionach Europy, Rosji, krajów nordyckich. Uważa się, że właściwości żywicy sosny oraz jej pochodnych były częściowo znane już w Starożytności (Hipokrates, Galien, Dioskoryd). Żywicę z sosny stosowały liczne plemiona Indian północnoamerykańskich.
Żywica, którą się zbiera z pni sosny wejmutki (jak również z pni wszystkich innych rodzajów sosen, które rosną w krajach nordyckich), służyła Indianom do różnych celów: leczenia bólu gardła, kataru oraz gruźlicy, złamań kości ogonowej, problemów skórnych (grzybice, na przykład) oraz innych.
Dzisiaj, żywica sosny jest mało używana i praktycznie zapomniana, co jest również przypadkiem żywicy ze świerku. W rzeczywistości, znamy przede wszystkim medyczne zastosowanie terpentyny, czyli substancji destylowanej z żywicy wielu gatunków sosny (Abies balsamea, Pinus laricio, Pinus strobus, Pinus sylvestris, etc.).
Zresztą, terpentyna jest przecież o wiele łatwiejsza w użyciu niż klejąca się żywica. Nie należy jej mylić również z terpentyną sprzedawaną w sklepach ze sprzętem malarskim, jako rozpuszczalnik do farb, która jest wysoko toksyczna.
Olej z terpentyny jest zresztą zatwierdzony w Niemczech w leczeniu przewlekłych infekcji oskrzeli z towarzyszeniem dużych potów (zastosowanie wewnętrzne i zewnętrzne), a także w leczeniu różnych dolegliwości reumatycznych oraz neurologicznych.
Części wykorzystywane: żywica zbierana z pnia drzewa.
Służy do...
- uśmierzania bólów reumatycznych;
- uśmierzania bólów stawowych;
- uśmierzania infekcji dróg oddechowych;
- leczenie ran, wrzodów na nogach, ropni, oparzeń.
Dostępność: w handlu można dostać żywicę płynną (w swojej postaci oryginalnej) albo w kapsułkach. Te ostatnie zawierają generalnie 530 mg czystej żywicy, przefiltrowanej i oczyszczonej.
Uwaga: żywica sosny jest ekstremalnie klejąca. Kiedy więc ją stosujemy, niezmiernie ważne jest, aby mieć pod ręką jakąkolwiek materię tłustą (olej roślinny, na przykład), aby ją rozpuścić.
Przeciwwskazania: w przypadku przyjmowania drogą doustą – ciąża, okres karmienia piersią oraz kamienie nerkowe.
Działanie niepożądane: żywica sosny, tak jak żywica wszystkich innych drzew z tego samego gatunku, zawiera składniki, które mogą czasami lekko podrażnić skórę (w zastosowaniu zewnętrznym) oraz drogi oddechowe. Uwaga więc, żeby nie wdychać oparów żywicy.
Doradza się również zrobienie testu na małej powierzchni skóry, zanim zaczniemy stosować żywicę na większej powierzchni. Drogą doustą - duże dawki żywicy mogą wywołać zapach acetonu w moczu. Użytkownicy żywicy ze świerka skarżą się również na nadmierne odbijanie. Nie jest to jednak przypadek żywicy z sosny.
Interakcje z innymi roślinami i suplementami: nieznane.
Interakcje z lekarstwami: nieznane.
Komentarze do: Sosna wejmutka i jej żywica (Pinus strobus)