Topola (Populus L)
Istnieje wiele odmian topoli: P. tremuloides, P. tremula, P. nigra, P. balsamifera, P. deltoides, na przykład. Łacińskie słowo „populus” oznacza „lud”. Mówi się, że to dlatego, że drzewo to było sadzone w miejscach publicznych.
Czy to się je?
Na wiosnę i na początki lata, kora wewnętrzna topoli P. balsamifera jest gruba, słodka i soczysta, dlatego też była powszechnie konsumowana. Preferowano ją bardziej niż wszystkie inne. Ponieważ jest ona słodka, to bardzo szybko podlega procesowi fermentacji, co jest plusem, kiedy chcemy zrobić z niej napój alkoholowy.
Jedzono również korę topoli P. Tremuloides oraz topoli z gatunku P. grandidentata. Dodatkowo, korę taką suszono i dodawano do chleba albo do owsianek.
Zjadano równiez kwiaty, korę wewnętrzną oraz nasiona topoli z gatunku Populus deltoides.
Kwiatostany oraz młode pędy można jeść ugotowane.
W okresie głodu, liście różnych gatunków tych drzew były również konsumowane, ale nie są one zbyt smaczne.
W niektórych kulturach, popioły topoli służyły za sól.
Dodatkowo, istniej również grzyb, który żyje w symbiozie z topolą P. balsamifera, który również jest jadalny – chodzi tutaj o Tricholoma populinium.
Co się tym leczy?
Topola ma właściwości moczopędne, eliminuje kwas moczowy, a także ma działanie aseptyczne i odkażające, rozrzedzające wydzielinę oskrzelową, oraz działa wzmacniająco.
Kwiaty
Kwiaty gatunku P. nigra są zalecane drogą wewnętrzną do leczenia chorób przewlekłych płuc oraz dróg moczowych, tak samo jak i reumatyzmu chronicznego. Tak jak kwiaty wierzby, kwiaty topoli są bogate w salicylany, które w jelitach przekształcają się w kwas salicylowy (aspiryna!), stąd ich uspokajające działanie.
Kora
Kora topoli, raczej gorzka, służyła jako zamiennik chininy. Posługiwano się nią w leczeniu przypadków osłabienia, niestrawności, utraty przytomności, histerii, a także zaburzeń układu moczowego. Kora topoli P. alba służyła do leczenia oparzeń oraz rwy kulszowej (ischias). Kora osiki służyła jako środek przeciwko pasożytom. Korę tę oraz liście stosowano również do leczenia gorączki.
Dodatkowo, kora różnych gatunków topoli w zielarskiej tradycji amerykańskiej była używana w preparatach przeznaczonych dla kobiet cierpiących na zaburzenia mestruacji.
Drewno
Używany w medycynie jako jelitowy środek antyseptyczny, węgiel roślinny jest generalnie zrobiony z drewna topoli. Absorbując gazy jelitowe, toksyny wydzielane przez mikroorganizmy, oraz różne trucizny, może on w sposób znaczący zmniejszyć niszczycielskie działanie tych substancji, stąd więc jego tradycyjne zastosowanie w leczeniu wzdęć, biegunek, zapaleń okrężnicy oraz zatruć, pokarmowych albo innych.
Liście
Kiedyś aplikowane liście na rany cięte oraz na rany powstałe w wyniku wrzodów. W Europie, stosowano również ekstrakt płynny z liści P. tremula, aby uśmierzać zapalenia towarzyszące łagodnemu przerostowi prostaty. Działanie to przypisuje się glikozydom kwasu salicylowego, które liście te zawierają.
Komentarze do: Topola (Populus L)