Wierzba (Salix alba)
Drzewo pochodzące z Azji, z Europy oraz Ameryki Północnej. Istnieje wiele gatunków wierzby: Salix alba, Salix purpurea, Salix fragilis.
Części wykorzystywane: kora młodych gałęzi (dwu- albo trzyletnich, zbierana wiosną).
Korę z wierzby stosuje się już od wieków, w wielu w cywilizacjach. Jeszcze 500 lat przed naszą erą, Chińczycy znali jej właściwości przeciwgorączkowe i przeciwbólowe. Starożytni Grecy również używali jej do zbijania gorączki i uśmierzania bólu, a to zastosowanie rozpowszechniło się w Europie średniowiecznej, między innymi w zatrzymywaniu wymiotów, eliminowaniu brodawek i redukowania popędu.
Służy do...
- uśmierzanie bólów lędziwiowych;
- uśmierzanie bólów spowodowanych przez artrozę;
- obniżanie gorączki;
- uśmierzanie bólów reumatycznych;
- uśmierzanie bólów głowy;
- uśmierzanie bólu spowodowanego przez zapalenie kaletki maziowej;
- uśmierzanie bólu spowodowanego przez zapalenie ścięgna;
- uśmierzanie bólów menstruacyjnych.
Salicyna
W 1828 roku, farmaceuta francuski Leroux wyizolował salicynę z kory wierzby, którą uznał za główną subastancję aktywną tej rośliny. Odkryto wtedy, że organizm przekształca salicynę w kwas salicylowy, który ma właściwości przeciwgorączkowe i przeciwbólowe.
Niemiecki chemik, Kolbe, był pierwszym, który wysyntezował kwas salicylowy, w 1860 roku. A w końcu, pod sam koniec XIX wieku, inny niemiecki chemik, Hoffman, pracujący w firmie Bayer, wysyntezował kwas acetylosalicylowy z wiązówki błotnej (Spiraea ulmaria), stąd też nazwa Aspiryna.
Ta ostatnia roślina zastąpiła korę z wierzby i skazała ją na zapomnienie na jakiś czas, a firma Bayer została jedną z największych firm farmaceutycznych na świecie.
Biorąc pod uwagę to, że zawartość salicyny zmienia się znacząco w zależności od produktu, zaleca się używanie ekstraktów znormalizowanych.
Kwas acetylosalicylowy - ostrożnie
Kwas acetylosalicylowy działa szybciej niż kora wierzby, ale jego działanie jest krótsze i powoduje on skutki uboczne (podrażnienia błony śluzowej żołądka, inhibicja koagulacji krwi), których roślina ta nie prowokuje. Dlatego też kora wierzby pojawiła się znów w postaci naturalnego medykamentu pod koniec XX wieku. Jest teraz częścią farmakopei amerykańskiej oraz wielu krajów europejskich.
Przeciwwskazania: osoby uczulone albo nadwrażliwe na kwas acetylosalicylowy (Aspiryna), mogą być również uczulone na korę wierzby. Nieszkodliwość kory wierzby u kobiet ciężarnych i karmiących piersią nie została ustalona poza wszelką wątpliwość.
Działanie niepożądane: teoretycznie, kora z wierzby może mieć takie same skutki uboczne co kwas acetylosalicylowy, ale badania i doświadczenia kliniczne pokazują, że nie są one warte uwagi.
Interakcje z roślinami, suplementami i lekarstwami: w przeciwieństwie do kwasu acetylosalicylowego, dzialanie przeciwpłytkowe kory z wierzby zdaje się być słabe, żeby mogła zachodzić znacząca interakcja z roślinami, suplementami i lekarstwami mającymi podobne działanie.
Komentarze do: Wierzba (Salix alba)