Apgar skala - skala opracowana przez Wirginię Apgar w 1953 r. powszechnie stosowana do oceny stanu zdrowia noworodka bezpośrednio po urodzeniu (1, 3, 5, 10 minuta życia, a w miarę potrzeby dłużej) oraz ustalenia wskazań do rozpoczęcia i kontynuacji resuscytacji. Obejmuje ona ocenę: czynności serca, oddechu, napięcia mięśniowego, zabarwienia skóry oraz reakcji obronnej na drażnienie błony śluzowej nosa. Oceny dokonuje się w punktacji od O do 2 punktów. Maksymalna suma punktów 10 świadczy o dobrym stanie zdrowia noworodka (p. tab. Ocena noworodka wg skali Apgar). Obecnie uważa się, że tylko bardzo niskie wartości w skali Apgar - 3 i poniżej (noworodek blady, wiotki, nieoddychający, ze zwolnioną czynnością serca), i utrzymujące się powyżej 10, a nawet 15 minut rokują źle zarówno co do życia dziecka, jak i występowania u niego w przyszłości trwałych objawów uszkodzenia mózgu. Noworodki z wartością w skali Apgar 3 - 5 (sine, wolno, nieregularnie oddychające i z obniżonym napięciem mięśniowym) wyrównującą się przed 10 minutą życia rozwijają się zwykle w przyszłości prawidłowo. Niskie wartości w skali Apgar utrzymujące się w czasie powyżej 10 minut nie przesądzając same przez się o złej prognozie rozwojowej dziecka, powinny jednak być sygnałem alarmowym dla neonatologa i stanowić uzasadnione wskazanie do włączenia takich dzieci do grupy zagrożenia okołoporodowego, zwłaszcza wówczas gdy w późniejszym okresie noworodkowym wystąpią inne objawy zaburzenia czynności mózgu.
Komentarze do: Apgar skala