Choroba wieńcowa – przyczyny, objawy, leczenie

Złota zasadę - lepiej zapobiegać, niż leczyć- niewielu z nas potrafi wcielić w życie. Z chorobami serca i układu krążenia boryka się duża część współczesnego społeczeństwa. W ostatnich dziesięciu latach schorzenia serca i krążenia widnieją, jako główny powód w statystyce zgonów.

Owe zestawienie odnosi się głównie do ludności krajów wysoko rozwiniętych i przyjęty w tej społeczności model życia. Przyczyna jest bardzo prosta: nie dbamy o siebie! Żyjemy niezdrowo, zupełnie tak, jak gdybyśmy nie mieli świadomości, że niewielkie wyrzeczenia, trochę zaangażowania i wysiłku z naszej strony może uchronić nas przed niebezpieczeństwem. Warto zainteresować się tym tematem, biorąc pod uwagę fakt, że co drugi Polak umiera z powodu chorób krążenia.

Choroba wieńcowa (angina pectoris) obejmuje stany niedokrwienia, a tym samym niedotlenienia, mięśnia sercowego. Najczęściej jest skutkiem gromadzenia się miażdżycowych złogów pod wewnętrzną błoną tętnic wieńcowych. Naczynia wieńcowe mają niewielką średnicę około 2-5 mm, dlatego w zaawansowanym stadium światło tętnicy może zamknąć się całkowicie. Twoje serce pracuje nieustannie od wielu lat. Przepompowuje litry krwi, zużywa zdecydowanie więcej tlenu i substancji odżywczych niż inne narządy. Mięsień serca zużywa około 70% tlenu z każdego mililitra krwi, metabolizm zdrowego organu jest niemal całkowicie tlenowy. Tlen dostarczany jest właśnie przez naczynia wieńcowe. Nazywane są "wieńcowymi", dlatego, że oplatają serce układając się na kształt wieńca.

Mówiąc o krążeniu wieńcowym warto wspomnieć, że:

Ruch krwi w tętnicach wieńcowych jest stosunkowo wolny, to ekstrakcja tlenu jest wysoka.
Przepływ krwi w lewej komorze serca ma przepływ fazowy, krew płynie w czasie rozkurczu serca.
Przepływ wieńcowy jest nadzwyczaj wrażliwy na zmiany w zaopatrzeniu mięśnia sercowego na tlen.

Gdy serce woła o tlen

Im bardziej światło tętnic się zwęża, tym ogólna kondycja chorego się pogarsza. Gdy światło zmniejszy się o 70% stan pacjenta możemy określić, jako krytyczny. Niedożywione komórki serca osłabiają prace tego narządu, co prowadzi do poważnych uszkodzeń i w rezultacie zawału. Zawał wystąpi w momencie, gdy światło tętnicy wieńcowej (lub którekolwiek gałęzi) nagle zamknie się na skutek np. zakrzepu. Dopływ krwi do pewnego obszaru serca zostaje całkowicie przerwany, niedotlenione komórki obumierają. Jeśli duże naczynie zostanie zamknięte i znaczny obszar serca zostanie odcięty od krwi i tlenu, chory może umrzeć.

Praca fizyczna a praca umysłowa

Według pewnych statystyk choroba wieńcowa jest 2 -4 razy częstsza u osób pracujących umysłowo, niż w przypadku tych pracujących fizycznie. Badania te zaskakują głownie ze względu na fakt, że pomiędzy obiema grupami nie występowały różnice pod względem poziomu lipoproteidów czy otyłości

Czynniki psychosocjologiczne w chorobie wieńcowej

Wykazano, ze ciśnienie krwi wzrasta pod wpływem gniewu i lęku. Amerykańscy kardiolodzy Friedrman i Rosenmann wskazali, że skłonność do choroby wieńcowych mają osoby niepotrafiące się relaksować, żyjące w ciągłym pośpiechu. Osoby o tak zwanej osobowości typu A charakteryzują się: agresywnością, ambincją, tendencją do rywalizacyjnych zachowań, i według badaczy, również skłonnością do choroby wieńcowej.

Zobacz również:

U niektórych osób zaburzenia rozwojowe tętnic wieńcowych (anomalie szerokości, długości i rozmieszczenia gałęzi tętnic) są dziedziczne i występują rodzinnie. Takie schorzenia mogą prowadzić w rezultacie do zawału.

Objawy choroby wieńcowej:

Długotrwałe bóle w klatce piersiowej, głownie podczas wysiłku. Ból może promieniować, być może odczujesz go w barkach, plecach, lewej ręce bądź żuchwie. Rodzaju bólu nie da się jednoznacznie określić, mogą to być bóle rozpierające, gniotące, piekące, możesz mieć też wrażenie ucisku za mostkiem. Ulgę przyniosą ciepłe wilgotne kompresy przykładane w okolicy serca. Objawy te ustępują zwykle po 3 minutach. Jeśli chory odczuwa bóle dłużej niż 20 minut, może to oznaczać zawał serca
Chorobę wieńcową sygnalizują duszności, dławienie. Ból może wywołać wysiłek fizyczny, zimne powietrze i stres. Ból dławicowy może być również odczuwalny w nadbrzuszu. Ból mija zwykle do pięciu minut, po zażyciu nitrogliceryny podanej pod język lub inhalowanej.
Chory coraz szybciej się męczy, nawet przy nikłym wysiłku. Występuje nadmierne pocenie się i osłabienie.

Jeśli przy wyżej opisanych objawach, dodatkowo odczuwasz lęk, mrowienie w tułowiu, ramionach i nieustanne zmęczenie, natychmiast skonsultuj się z lekarzem. Taki stan rzeczy wskazuje na wyraźnie podwyższone ryzyko wystąpienia zawału serca.

Zioła i mieszanki ziołowe w chorobie wieńcowej

Maria Treben w książce pt. "Wracamy do natury. Schorzenia serca i krążenia" wskazuje, że zwężenie naczyń krwionośnych (oczywiście o ile nie jest to jeszcze stan chroniczny) można leczyć kąpielami z dodatkiem pokrzywy. Świeże listki i łodyżki moczymy w litrach zimnej wody przez 12 godzin, następnie tak przygotowany wyciąg wlewamy do gorącej wody i zażywamy kąpieli przez około 20 minut. Drugim proponowanym przez Treben sposobem jest nalewka z arniki, którą należy wcierać przy napadzie duszności. Nalewkę przyrządzamy w kilku krokach:

Z koszyków kwiatowych arniki górskiej oddzielamy płatki i wsypujemy je do półlitrowej butelki.
Arnikę zalewamy 38 lub 40 procentowym alkoholem.
Odstawiamy miksturę na dwa tygodnie, ustawiając butelkę w ciepłym miejscu.
Następnie zlewamy połowę uzyskanej nalewkę, uzupełniając ubytek o kolejną porcję 38-40 procentowego alkoholu.
Zlaną część przechowujmy w małym, szczelnie zamkniętych szklanych butelkach.

Gotową nalewkę z arniki możemy dostać również w aptece, są one produkowane zwykle na 70 procentowym spirytusie, dlatego przed wmasowaniem w skórę, warto rozcieńczyć nalewkę wodą. Okolice serca możemy przecierać także nalewką z ziół szwedzkich. By zapobiegać napadom warto zaopatrzyć się nalewkę z głogu i spożywać od 4 do 10 kropli dziennie. Bazą do leczniczych naparów może być także wino. Do litra gronowego wina wrzucamy 10 zielonych łodyżek pietruszki, i dolewamy dwie łyżki ostu winnego. Podgrzewamy napar utrzymując w stanie wrzenia przez 10 minut, by wzmocnić parowanie. Odcedzone wino mieszamy z 300 g miodu pszczelego. Środkiem zapobiegawczym jest krwawnik - czubata łyżeczkę ziół zalewamy wrzątkiem i po upływie 2 minut odcedzamy. Pijemy jedną filiżankę sporządzonego wywaru rano i wieczorem. W podobny sposób możemy parzyć głóg, używając do tego celu listków i kwiatu.

Jeśli chcesz uniknąć lub zahamować chorobę wieńcową:

Nie pal! Nikotyna zwiększa częstość tętna, wpływa na utlenienie krwi, w procesie tworzenie tlenkowęglowej hemoglobiny. U osób z chorobą wieńcową, zmniejszanie utleniania krwi może być krytyczne w skutkach. Zastosuj niskotłuszczową dietę niskotłuszczową. Pozbądź się zbędnych kilogramów. Analizując niektóre badania, możemy wywnioskować, że istnieje relacja pomiędzy otyłością i dusznicą bolesną. Niektórzy zwolennicy tego poglądu twierdzą, że zmniejszając masę ciała o 10 % zmniejszamy ryzyko zachorowania na chorobę wieńcową o 20 %.
Ćwicz! Pod wpływem ćwiczeń fizycznych zmniejsza się stężenie katechalomin we krwi, zwiększa się także masa mięśniowa lewej komory.
Kontroluj ciśnienie tętnicze i poziom cukru we krwi.
Regularnie przyjmuj zalecone leki, pilnując odpowiedniego dawkowania.
Zwracaj uwagę na okresowe badania, proponowane przez twojego lekarza.

Kluczem do sukcesu w walce z chorobą wieńcowa jest zmiana trybu życia. Przerażający jest fakt, że większość osób decyduje się na leczenie (często drogimi) lekami, zamiast zrezygnować z nałogów i złych nawyków. Niezależnie jednak od prowadzonej farmakoterapii metody niefarmakologiczne są zawsze wykorzystywane. Poprawa jakości życia pacjenta jest priorytetowa. Jeśli leczenie farmakologiczne okazuje się być niewystarczające, zaleca się zastosowanie mechanicznego udrożnienia naczyń wieńcowych.

Układ krążenia współczesnego człowieka jest nieustannie narażony na szkodliwe działanie.. Nie czując bezpośredniego zagrożenia, z każdym papierosem i każdym kolejnym kieliszkiem alkoholu, przybliżamy ryzyka zachorowania. To my samy najbardziej szkodzimy swojemu zdrowiu. By jednak coś zmienić, musisz przekonać samego siebie, że warto zmienić swoje przyzwyczajenia. Pamiętaj, nigdy nie jest za późno by zacząć dbać o swoje zdrowie.

Ilona Kuźniarz