Aktywność fizyczna rozjaśni twój umysł

Powszechnie znany jest fakt, że uprawiając sporty dotleniamy mózg. Przy wykonywaniu ćwiczeń, krew pompowana jest szybciej, a co za tym idzie - więcej tlenu dociera do komórek mózgowych. Jednak naukowcy z Dartmouth z tej zależności wyszukują znacznie dalej idące wnioski.

David Bucci, asystent profesora w oddziale psychologii i nauk o mózgu, zauważył, że ostatnimi czasy ukazały się dane, sugerujące, że podczas pracy fizycznej w mózgu zachodzą neurobiologiczne, specyficzne zmiany. David Bucci wraz z zespołem badawczym przeprowadzili pomiary badające tą kwestię i doszli do następujących wniosków:

1. W zależności od wieku ćwiczącego, wpływ ruchu na pamięć i procesy myślowe jest inny.

2. Wskazano gen wyznaczający poziom, do którego aktywność może przynosić korzyści dla zdrowia. Dzięki niemu może być ustalona odpowiednia „dawka” ćwiczeń stosowanych jako terapia przy dolegliwościach umysłowych.

Bucci koncentruje swe badania na związku aktywności i pamięci z zaburzeniami psychoruchowymi (ADHD) - jednym z najczęstszych dziecięcych schorzeń. Ubolewa on nad tym, że zazwyczaj wybór terapii ogranicza się do leków: „Faszerowanie młodych ludzi dużą ilością medykamentów stymulujących nie jest dobrą opcją. Tak naprawdę nie znamy długoterminowych konsekwencji stosowania tych środków przez lata. Dlatego tak ważne jest poszukiwanie alternatywnej drogi leczenia”.

Dane pochodzące z badań, w których uczestniczyły dzieci z objawami ADHD z letniego obozu w Vermont, wykazały pozytywny wpływ częstej aktywności ruchowej na dolegliwości psychoruchowe. Wśród młodzieży to sportowcy i atleci lepiej reagowali na interwencje dotyczące zachowania niż osoby prowadzące siedzący tryb życia.

 Choć brak dokładnych, empirycznych danych mówiących o wpływie pracy fizycznej na zmianę zachowania w przypadku wystąpienia ADHD, dla Bucciego sama zależność zaobserwowana na letnim obozie jest prawdziwym odkryciem. Rezultaty z wstępnych badań Bucciego i zespołu naukowego są obecnie publikowane w czasopiśmie internetowym Neuroscience. Choć to nazwisko Bucciego widnieje pod artykułami na temat tych studiów, on sam podkreśla, że jest to praca zespołowa i każdy student i absolwent jest równie odpowiedzialny za przeprowadzone analizy.

 Doświadczenia dokonane na szczurach udowodniły, że ćwiczenia fizyczne pomagają w pewnym stopniu zwalczyć zaburzenia psychoruchowe. Co więcej, aktywność w większym stopniu wpływała na zachowanie gryzoni płci żeńskiej. Naukowcy posunęli się dalej, badając również mechanizmy, dzięki którym ćwiczenia mają polepszać proces uczenia się i zapamiętywania.

 W rozwój mózgu zaangażowany jest przede wszystkim odmózgowy czynnik neurotroficzny (BDNF). Jak pokazały badania na szczurach, stopień aktywności tego czynnika jest większy przy wykonywaniu pracy fizycznej, co skutkuje poprawą pamięci. Ćwiczenia mają daleko większy wpływ na poprawę procesów myślowych u nastolatków niż u ukształtowanych mentalnie osób dorosłych. Bucci przyznaje: „Aktywność fizyczna najwięcej dobrego może przynieść osobom młodym, u których mózg nieustannie rozwija się i zmienia”.

Kolejnym krokiem studiów Bucciego było przeprowadzenie doświadczeń na ludziach - adekwatnych do tych wykonanych na zwierzętach. Uczestnikami badań byli studenci z Dartmouth oraz osoby zrekrutowane w Hanowerze. Bucci podsumowuje: „To naprawdę interesujące, że opierając się na BDNF ćwiczenia fizyczne mogą, ale nie muszą mieć zbawiennego wpływu na pamięć i logikę. To oznacza, że znając genotyp pacjenta możemy określić, czy w jego przypadku aktywność fizyczna może pomóc przy dolegliwościach związanych z ADHD. Oczywiście odkrycie, że praca fizyczna jest korzystna dla zdrowia człowieka, nie jest zaskakujące, lecz intrygującym zdaje się być pytanie, czy ruch może owocować lepszą pracą mózgu, jeżeli chodzi o jego zdolności poznawcze i pamięciowe? Oto pytanie, na które pragniemy znaleźć odpowiedź”.