Badania obrazowania medycznego związane z większym ryzykiem raka u pacjentów chorujących na serce

Odkryto, że poziom zachorowalności na raka jest wyższy u pacjentów chorujących na serce, którzy są często narażani na kontakt z promieniowaniem w niskich dawkach - pochodzącym z promieni X, ze skanerów oraz w przypadku medycyny nuklearnej - niż u tych pacjentów, którzy mieli z takim promieniowaniem mniejszy kontakt, sugeruje nowe badanie opublikowane niedawno w dzienniku Kanadyjskiego Towarzystwa Medycznego (Journal de l'Association médicale canadienne).

Związek przyczynowo-skutkowy odkryto w trakcie analizy danych medycznych dotyczących blisko 83 000 pacjentów, którzy przeszli zawał serca w okresie 10 lat w Quebeku.

Według pani doktor Louise Pilote, która jest epidemiologiem w Centrum Zdrowia Uniwersytetu McGill w Montrealu, istniej bardzo wyraźne powiązanie między ekspozycją na promieniowanie a nowotworami, ale dowody naukowe nie są jeszcze na razie kompletne.

Pani doktor Louise Pilote wyjaśnia, że jesteśmy świadkami swojego rodzaju „eksplozji”, głównie w Stanach Zjednoczonych, używania promieni X, skanerów oraz medycyny nukleranej do wykrywania niewydolności wieńcowych.

Niektóre medyczne komercjalne centra amerykańskie posiadaja nawet miejsca, gdzie można indywidualnie zrobić kompletne badanie CT całego ciała, nie potrzebując nawet ku temu wskazania od lekarza, podkreśla pani Pilote.

Wśród przestudiowanych przypadków, 77% pacjentów przeszło przynajmniej jedną interwencję kardiologiczną przeprowadzoną przy pomocy niskich dawek promieniowania, w ciągu roku, który następował po zawale serca. Następnie, stwierdzono ponad 12 000 przypadków nowotworów, a dwie trzecie spośród nich dotyczyło stref jamy brzusznej, miednicy oraz torsu.

Na każde 10 miliSiwertów promieniowania o niskiej jonizacji, pojawia się 3-procentowe podwyższenie ryzyka zachorowania na raka w ciągu pięciu lat po operacji, według danych obliczonych w zależności od wieku i płci, ujawnia badanie. MiliSiwert (Sv, 1 mSv=10-3 Sv)) jest jednostką pomiarową służącą do obliczania dawki promieniowania użytego w trakcie procedury diagnostyki medycznej.

Doktor Louise Pilote określa to badanie jako bardzo ważne, ponieważ zmusza ono specjalistów do zapytywanie siebie, czy naprawdę jest konieczny pomiar promieniowania, na które są narażeni pacjenci i określania w ten sposób, które metody terapii – procedury polegające na zastosowaniu promieniowania lub lekarstw – są najlepiej przystosowane do prawidłowego leczenia chorego.