Cętkowane konie odkryte w prehistorycznych jaskiniach

Publikując swoje prace w przeglądzie naukowym PNAS, badacze niemieccy opowiadają, w jaki sposób przebadali DNA kopalnych koni prehistorycznych. Dodatkowo, niemieccy naukowcy pokazali, że kolor ich sierści był bardzo podobny do koni przedstawionych na ścianach jaskiń, namalowanych przez naszych odległych przodków.

W czasie swoich poprzednich prac, doktor Arne Ludwig, z instytutu badań zoologicznych (Institut Leibniz) w Berlinie, a także jego koledzy, przeanalizowali DNA pobrane z kości kopalnych prehistorycznych koni. Analizy te pozwoliły stwierdzić, że zwierzęta te miały umaszczenie czarne albo kasztanowe.

Ale, pozostawało jeszcze jedno pytanie bez odpowiedzi, jak na razie: dlaczego niektóre skalne malunki, jak na przykład te z groty Pech Merle (Lot we Francji) prezentowały konie cętkowane, trochę na obraz gepardów?

Aby więc mieć czyste sumienie, ta sama ekipa ponownie postanowiła przeanalizować DNA jakiejś trzydziestki przestawicieli koni kopalnych, pochodzących z kilku regionów mieszczących się między Syberią a Półwyspem Iberyjskim.

Rezultat: 18 z tych koni było brązowych, 6 było czarnych a ... 6 nosiło mutację genetyczną, która daje, u koni współczesnych, plamy białe i czarne.

Konie z groty Pech Merle we Francji nie są więc efektem symbolizmu – jak to przypuszczali niektórzy prehistorycy – ale raczje są reprezentacją realistyczną naprawdę żyjących, cętkowanych koni, które, wraz ze swoimi współbratymcami o jednolitym umaszczeniu, przemierzały Eurazję i stanowiły ważną część życia człowieka jakieś 25 000 lat temu.

Stąd też miejsce przyznawane tym koniowatym, które prezentują nawet 30% zwierząt malowanych na ścianach grot.