Chociaż nie lubie swojego psychiatry..

To chodze do niego regularnie od póltora roku. I wiecie co? Czasem kiedy do niej przychodze myśle sobie: daj mi babo spokój, ty mi nie pomożesz. Przezież to ja sama musze sobie dać rade ze swoimi problemami. Ale pózniej, po ok godzinie zazwyczaj czuje, że może nawet nie bedzie latwo, ale nie walcze przynajmniej sama. Bo jest ktoś, kto wie, ile razy, jak dużo i w jakich sytuacjach to się stalo. Wiem, że ona nie powie czegoś dolujacego. Musze z nią wspólpracować po to żeby móc normalnie żyć. Ostatnio przez 2 miesiące nie wymiotowalam. Dlaczego? Hmm.. mialam powazny powod. I mowie szczera prawde. Moja lekarka powiedziala, ze minal ponad rok od rozpoczecia terapii a ja sobie nie radze wiec chyba trzeba zastosowac jakies srodki farmakologiczne. To byl porzadny prysznic. Przestraszylam sie. Co? Mam brać leki?! To jest az tak źle?!! Minely prawie 2 miechy a ja nie wymiotuje. nie jest latwo ale czuje znowu ze moje zycie ma sens i jakis cel inny niz zarcie i rzyganie.