Część pacjentów jest świadoma w czasie operacji

Badanie przeprowadzone pod patronatem Królewskiej Szkoły Anestezjologii oraz Stowarzyszenie Anestezjologów Wielkiej Brytanii i Irlandii objęło prawie 3 miliony operacji w ciągu całego roku. U więcej niż trzystu pacjentów stwierdzono pewien stopień świadomości na sali operacyjnej.

Większość z tych przypadków to jedynie chwilowe przebłyski w ogromnej większości jeszcze przed rozpoczęciem pracy lekarzy lub nawet po jej zakończeniu. Część z nich to jednak zdarzenia dokładnie według przerażającego scenariusza. Pacjent po zastrzyku zasypia jak gdyby nigdy nic. Chirurdzy przygotowują narzędzia i tną. Nikt nie przewiduje niczego zaskakującego podczas tego rutynowego zabiegu. Ręce lekarza chodzą prawie automatycznie. Wszystko z pamięci. Nagle coś jest nie tak. Pacjent otwiera oczy. Budzi się.

Trudno domyślić się, kto doznaje większego szoku. Z relacji wynika, że pacjenci dostają ataku paniki. Szok i strach są niewiarygodne, ale na szczęście nie mogą się ruszyć. Mięśnie są cały czas sparaliżowane, w przeciwnym razie kończyło by się to dużo gorzej. Ostre narzędzia chirurgiczne to nie najlepsze połączenie z człowiekiem w panice zdolnym do wszystkiego. Nie wróżyłoby to dobrze ani personelowi, ani choremu.

Jedna z brytyjskich pacjentek, która wolała zachować anonimowość, potwierdza: - Mogłam usłyszeć głosy wokół mnie i wtedy uświadomiłam sobie, że jak w horrorze obudziłam się w samym środku zabiegu. Mimo to nie mogłam się ruszyć. Lekarze wydawali świetnie się bawić, a ja w tym czasie myślałam, że umrę. Dziewczyna dodaje później, że minęło już piętnaście lat, a ją  wciąż męczą koszmary.

Naukowcy szczegółowo przeanalizowali każdy przypadek. W 90% z nich powodem przebudzenia było połączenie środka znieczulającego z innym lekiem przyjmowanym przez chorego. Działanie tamtego początkowo się nie ujawniało, ale po jakimś czasie neutralizowało działanie pierwszego. W żadnym przypadku nie była to jednak pełna świadomość. Ostatnie reagują mięśnie. Pierwszy jest mózg. To wyjaśnia prawdopodobieństwo wspomnień.

Mikołaj Wróbel