Czy lekarze powinni traktować brak ruchu jak chorobę? Naukowcy z Mayo Clinic twierdzą, że tak

Siedzący tryb życia jest powszechną przyczyną otyłości. Z kolei nadmierna masa ciała oraz tłuszcz są uznawane za katalizatory cukrzycy, nadciśnienia, uszkodzenia stawów i innych poważnych problemów zdrowotnych. W związku z tym, czy brak ćwiczeń powinien być traktowany jak choroba? Fizjolog z Mayo Clinic, dr med. Michael Joyner uważa, że tak właśnie powinno być.

Jego komentarz został opublikowany w tym miesiącu w Journal of Physiology.

Fizyczna bezczynność wpływa na zdrowie nie tylko otyłych pacjentów, lecz także ludzi z normalną wagą, takich na przykład jak osoby pracujące przy biurku, pacjenci po urazach albo operacjach unieruchomieni na długi okres oraz kobiety leżące w łóżku podczas ciąży, mówi dr Joyner.

Przedłużający się brak ćwiczeń może spowodować strukturalne i metaboliczne zmiany w organizmie tj. nadmierny wzrost tętna podczas aktywności fizycznej, dystrofia mięśni i kości, fizyczne osłabienie, spadek objętości krwi.

Kiedy ludzie bez kondycji zaczynają ćwiczyć, mogą wówczas szybko się męczyć, mieć zawroty głowy lub inne dolegliwości, a wtedy zaprzestają ćwiczeń.

Utrzymywałbym, że fizyczna bezczynność jest podstawową przyczyną wielu wspólnych problemów, które nam doskwierają, mówi dr Joyner. Moglibyśmy znaleźć sposób (taki jak w nałogu palenia papierosów) leczenia ludzi, który koncentrowałby się na modyfikacjach związanych z zachowaniem i aktywnością fizyczną. Wówczas moglibyśmy zaangażować publiczną służbę zdrowia, tak jak zrobiliśmy to w przypadku palenia, prowadzenia po pijanemu itd., po to by ograniczyć fizyczną bezczynność i promować aktywność fizyczną.

Kilka chorób związanych jest ze słabą zdolnością do ćwiczeń, między innymi fibromialgia, zespół chronicznego zmęczenia oraz zespół częstoskurczu, znany jako POTS, przyspieszone tętno i objawy grypopodobne, twierdzi jeszcze dr Joyner.

Naukowcy z Texas Health Presbyterian Hospital Dallas i University of Texas Southwestern Medical Center stwierdzili, że trzy miesiące ćwiczeń  mogą odwrócić albo poprawić wiele objawów POTS, zaznacza dr Joyner.

Te badania stwarzają nadzieję dla pacjentów i pokazują,  że lekarze powinni ostrożnie zalecać ćwiczenia przed rozpoczęciem kuracji. Jeśli fizyczna bezczynność będzie traktowana jak choroba, a nie jak przyczyna innych schorzeń, lekarze mogą stać się bardziej świadomi nakazywania ćwiczeń oraz bardziej formalnych programów rehabilitacyjnych, mówi dr Joyner.

Tym, którzy prowadzili do tej pory siedzący tryb życia i chcieliby zacząć ćwiczyć, dr Joyner radzi, by zrobili to powoli i stopniowo.