Czy słyszeliście o Niemocy Świętego Walentego? Czym objawia się ta choroba?

Padaczka -na tę chorobę może zachorować każdy z nas. Niezależnie od wieku, płci, rasy, narodowości, poziomu wykształcenia czy zamożności. Jak sobie z nią radzić i gdzie leżą jej przyczyny?

Co dziesiąty z nas doświadcza w życiu jednego napadu padaczkowego. Nie znaczy to jednak, że jesteśmy chorzy na padaczkę. Kryterium rozpoznania tej choroby jest bowiem wystąpienie co najmniej dwóch napadów padaczkowych. Są one konsekwencją zaburzeń czynności mózgu i niekontrolowanych wyładowań komórek nerwowych, które komunikują się między sobą za pomocą impulsów elektrycznych. Wyładowania te przybierają postać różnorakich napadów, a ich rodzaj i częstotliwość zależą od miejsca, w którym zlokalizowane jest ognisko padaczkowe.

Również napady toniczno-kloniczne mogą występować w każdym wieku, ale inny jest ich przebieg.

Cechy charakterystyczne to: utrata przytomności, sztywne i wyprężone ciało, wyprostowane i skręcone do wewnątrz nogi, zaciśnięte dłonie, gałki oczne skierowane ku górze. Po ok. pół minuty następuje głęboki wdech, po czym pojawiają się drgawki, wzrasta ciśnienie krwi i przyspiesza tętno. Taki stan trwa ok. 2 minut, po czym chory zapada w głęboki sen.

Nagła utrata napięcia mięśniowego, która może być przyczyną upadku i ciężkiego urazu głowy, cechuje napady atoniczne.

Padaczka nie jest jedną chorobą, ale grupą chorób, które cechują różne objawy (napady). Ich przyczyny nie zostały do końca poznane, a w ok. 70% przypadków2 w ogóle nie udaje się ich ustalić. Dotyczy to zwłaszcza tzw. padaczki idiopatycznej (samoistnej), mającej prawdopodobnie podłoże genetyczne, oraz tzw. padaczki skrytopochodnej, która według jednej z hipotez może być spowodowana niemożliwymi do wykrycia mikroskopijnymi zmianami w mózgu.

Przyczyna jest możliwa do ustalenia jedynie w przypadku padaczki objawowej, a może nią być:

Podstawowe znaczenie w postawieniu diagnozy ma zebranie dokładnego wywiadu od pacjenta i wszystkich osób, które były świadkami jego napadu padaczkowego. Rutynowym badaniem wykonywanym w przypadku podejrzenia padaczki jest elektroencefalografia (EEG) rejestrująca czynność mózgu. Nie jest to jednak badanie rozstrzygające. Zdarza się, że chory na padaczkę ma prawidłowy zapis EEG, a osoba z nieprawidłowym zapisem wcale nie musi być chora. Lekarz może skierować pacjenta na dodatkowe badania, np. tomografię komputerową (CT) lub rezonans magnetyczny (MRI), które pomogą mu wykluczyć inne schorzenia (np. guza mózgu).

Podstawą leczenia padaczki są leki przeciwpadaczkowe3, które powinny być dostosowane do indywidualnych potrzeb pacjenta i typu występujących u niego napadów padaczkowych.

Badania dowodzą, że farmakoterapia jest skuteczna u ponad 70% chorych, oraz że po 2-5 latach prawidłowego leczenia 70% dzieci i 60% dorosłych chorych2 może odstawić leki przeciwpadaczkowe. Niestety, Polska jest jedynym krajem europejskim, w którym refundacja nowoczesnych leków uzależniona jest od rozpoznania u pacjenta padaczki lekoopornej. Dla młodych kobiet, pacjentów z chorobami wątroby, osób w podeszłym wieku czy przyjmujących na stałe leki wchodzące w groźne interakcje z lekami przeciwpadaczkowymi, leki nowej generacji nie są refundowane.