Czy zajęcia intelektualne mogą przyśpieszać rozwój choroby Alzheimera?

Aktywność intelektualna, praktykowana przez osoby w wieku podeszłym, ma hamować spadek ich zdolności poznawczych. Jednakże, według badania amerykańskiego dzieje się zupełnie na odwrót. Aktywność umysłowa być może przyśpiesza rozwój choroby Alzheimera u osób, które już są nią dotknięte. Badanie zostało przeprowadzone na 1 157 uczestnikach, w wieku 65 lat i więcej, którzy na początku badań nie cierpieli ani na spadek zdolności poznawczych, ani na chorobę Alzheimera.

Uczeni doszli do takich wniosków analizując intensywność aktywności intelektualnej, której oddawali się uczestnicy badań. Do aktywności umysłowych zaliczono oglądanie telewizji, słuchanie radia, czytanie, granie w karty, rozwiązywanie rebusów, rozwiązywanie krzyżówek itp. Naukowcy przeanalizowali także zmiany w umiejętnościach poznawczych badanych.

Według biochemika Judes Poirier, sławnego badacza choroby Alzheimera, należy podchodzić do tych badań z dużą ostrożnością. Judes Poirier jest dyrektorem Wydziału Neurobiologii Molekularnej przy Instytucie Uniwersyteckim Zdrowia Mentalnego i mówi tak: Jestem bardzo zdziwiony, iż naukowcy, którzy przeprowadzili tę próbę, nie mówią nic o cechach genetycznych uczestników.

Prawdopodobnie to właśnie na poziomie cech genetycznych znajduje się wyjaśnienie tych zadziwiających rezultatów, które otrzymali badacze amerykańscy, podkreśla  Judes Poirier. Zespół badawczy kierowany przez Judes Poirier odkrył, w 1993 roku, istnienie genu najpowszechniej kojarzonego z chorobą Alzheimera. Gen nosi nazwę apolipoproteiny E4, w skrócie określany jest natomiast jako apoE4. Szacuje się, iż ponad 60% pacjentów cierpiących na chorobę Alzheimera jest nosicielami tego ściśle określonego genu, precyzuje uczony.

Ludzie-nosiciele genu apoE4 są bardziej podatni na ucierpienie z powodu tej choroby niż osoby, które tego genu nie mają. A symptomy choroby w przypadku nosicieli genu apoE4 generalnie pojawiają się o wiele wcześniej, w porównaniu do innych chorych. Judes Poirier sądzi więc, iż rezultaty badań amerykańskich od samego początku są zafałszowane. Jest bardzo rzadkie dziś, żeby protokoły badawcze w dziedzinie choroby Alzheimera nie zawierały testów genetycznych, mających na celu określenie, czy pacjent jest czy też nie nosicielem genu apoE4.

Chorzy, u których pojawia się choroba Alzheimera, a którzy jednakże nie posiadają tego specyficznego genu, są zazwyczaj przede wszystkim w bardzo zaawansowanym wieku. Najczęściej tacy chorzy mają ponad 80 lat, wyjaśnia Judes Poirier.

Aczkolwiek, nosiciele genu apoE4 i cierpiący na tę chorobę, odnoszą wielkie korzyści z uczestnictwa w programach stymulacji intelektualnej. W ich przypadku, programy te odsuwają w czasie nieuniknione pojawienie się demencji oraz poważną utratę pamięci. Podczas gdy u ludzi chorych na Alzheimera, którzy jednakże nie posiadają tego genu, takie interwencje mogą działać jedynie, i to w dodatku w niewielkim stopniu, na rozwój choroby.

To samo dotyczy kwasów omega-3: te kwasy tłuszczowe pozwalają spowolnić pojawianie się symptomów choroby Alzheimera u nosicieli genu apoE4. Natomiast jeśli chodzi o ludzi wolnych od tego genu, kwasy omega-3 praktycznie nie mają żadnego działania.

Według uczonego z Quebeku, rezultaty obecnych badań nie powinne przede wszystkim zniechęcać chorych. Chorzy nie powinni szczególnie porzucać ćwiczeń stymulujących ich zdolności poznawcze. Nasze rezultaty pokazują nam bardzo wyraźnie, iż pacjenci odnoszą korzyści z tego rodzaju aktywności, mówi Judes Poirier. Nawet w przypadkach, kiedy ćwiczenie umysłowe nie jest w stanie całkowicie zapobiec temu, co nieuniknione, to na szali pozostaje jeszcze jakość życia pacjenta, która jest znacznie lepsza dzięki tym ćwiczeniom, o ile choroba nie posunęła się do stadium demencji.