W przypadku większości ludzi, potrzeba udania się do toalety nie przeszkadza im spać, ponieważ nasze pęcherze zdają się utrzymywać więcej moczu w ciągu nocy. Ale, dlaczego tak się dzieje, i dlaczego niektórzy ludzie nie są w stanie tego dokonać, do tej pory pozostawało tajemnicą. A teraz, nowe badania pokazują, że wewnętrzny zegar naszego ciała kontroluje produkcję kluczowej proteiny, która pomaga regulować zdolność pęcherza do przetrzymywania moczu, zanim nie pojawi się potrzeba, żeby go opróżnić. Badanie to ukazało się w przeglądzie naukowym Nature Communication.
Być może, któregoś dnia, odkrycia te pomogą opracować nowe terapie dla ludzi, którzy często się budzą w nocy, aby iść do toalety.
Profesor fizjologii na uniwersytecie University of Maryland, niezwiązana z tym badaniem, Andrea Meredith mówi: w niektórych przypadkach może chodzić o zaburzenia rytmu dobowego, co oznacza, że zła ilość tego białka jest produkowana o złej porze dnia.
Namierzając proteinę, nazywaną connexin43, badacze mogą być w stanie wyprodukować właściwą ilość proteiny w odpowiednim czasie, mówi profesor Andrea Meredith. Wcześniejsze badania, przeprowadzone na myszach pokazały, że gryzonie z większą ilością connexin43 miały mniejszą funkcjonalność pęchrza, a to znaczy, że ich pęcherze potrzebowały mniejszej ilości płynu, żeby wyzwolić potrzebę oddania moczu.
Badacze z Japonii zastanawiali się jaką rolę proteina ta odgrywa dla normalnych funkcji pęcherza i w jaki sposób wpływa na nią pora dnia.
Naukowcy od dawna wiedzieli, że u ludzi i u innych zwierząt istnieją różnice w funkcjonalności pęcherza, w zależności od pory dnia i nocy, ale nie było jasne, czy te różnice są wywoływane przez światło, czy też może są one zarządzane poprzez wewnętrzny rytm dobowy.
Aby przekonać się jak wygląda to w rzeczywistości, naukowcy musieli przekonać się jak wiele i jak często myszy oddają mocz w ciągu dnia. A jest to o wiele trudniejsze niż brzmi.
Zobacz również:
Myszy oddają bardzo niewiele moczu, nie jest to tak proste jak podstawić im kubeczek i zmierzyć, ile moczu oddały, wyjaśnia profesor Andrea Meredith. Dlatego naukowcy opracowali maszynę, która stale przechwytuje urynę dzięki papierowi filtrującemu.
Okazało się dzięki tym obserwacjom, że istnieją różnice w mysim oddawaniu moczu w zależności od dnia, nawet jeżeli gryzonie przez 24 godziny przebywały w ciemnościach. Co więcej, normalne wzory urynacji zostały zaburzone u myszy z wadliwymi zegarami biologicznymi, co pokazuje po raz pierwszy, że oddawanie moczu jest wewnętrznym rytmem dobowym, podsumowuje profesor Andrea Meredith.
Badacze również odkryli, że gryzonie, które miały anormalny gen connexin43, który produkuje proteinę connexin43, oddawały mocz znacznie rzadziej niż normalne myszy. A kiedy przyjrzeli się komórkom mięśniowym pęcherza normalnej myszy odkryli, że ekspresja genu connexin43 oscylowała w ciągu dnia i była sterowana przez pewną molekułę dobowego zegara wewnętrznego.
Zbierając to wszystko do kupy, naukowcy podsumowują, że connexin43, która pomaga regulować funkcje pęcherza, zmienia się w zależności od naszego biologicznego zegara.
Jeżeli twoje ciała produkuje nieodpowiednią ilość proteiny connexin43, albo jeżeli twój zegar biologiczny jest wyłączony, możesz się znaleźć w łazience o wiele częściej, niż by ci się mogło to spodobać, sugeruje profesor Andrea Meredith.
Badania te wyjaśniają dlaczego zdrowi ludzie nie chodzą do toalety w ciągu nocy, wyjaśnia jeden ze współautorów tego badania, urolog Akihiro Kanematsu, z kolegium medycyny Hyogo College of Medicine w Japonii.
Aczkolwiek, zarazem doktor Akihiro Kanematsu, jak i profesor Andrea Meredith podkreślają, że inne proteiny regulujące zegar dobowy oraz gen,y również mogą wpływać na funkcjonowanie pęcherza.
Niezależnie od przypadku, badanie to będzie miało wpływ na opracowanie nowych strategii leczenia problemów z oddawaniem moczu u starszych osób, stwierdza doktor Akihiro Kanematsu.
Rozwiązanie tych problemów, wyjaśnia naukowiec, może obejmować przyjrzenie się produkcji moczu w nerkach, a także poziomowi pobudzenia w mózgu, dodatkowo do zdolności pęcherza. Możemy opracować leczenie u tych pacjentów z dwóch stron, mówi doktor Akihiro Kanematsu. Pierwsze podejście to naprawienie rytmów dobowych, dzięki środkom behawioralnym bądź dzięki lekarstwom. Innym podejściem jest znalezienie celów terapeutycznych w poszczególnych organach, takich jak proteina connexin43 w pęcherzu.