Dlaczego w lutym śpi nam się źle?

Dopadło cię zmęczenie? Nie wysypiasz się? Zła wiadomość jest taka, że jeszcze trochę to potrwa. Według brytyjskiego badania nad snem, opartego na narodowej ankiecie The Great British Sleep Survey, lutym jest tym miesiącem roku, w którym śpi się nam najgorzej. A to z powodu słabego nasłonecznienia i zimna.

W rzeczywistości, według ankiety przeprowadzonej na 21 000 przebadanych Brytyjczyków ostatniej zimy, ludzie potrzebowali w lutym średnio 56 minut, aby zasnąć, w porównaniu do 48 minut w marcu, na przykład.

Prof. Colin Espie, główny autor ankiety, mówi: na 21 000 osób, które odpowiedziały na kwestionariusz miesiąc po miesiącu, 68% uskarżało się na problemy ze snem oraz wyjątkowe zmęczenie w lutym. W marcu zaś – zaledwie 39%.

Tak samo, pośród tych, którzy wzięli udział w badaniu w lutym, 26% donosiło o negatywnych odczuciach, a 32% o frustracji z powodu snu. Dla porównania, pośród tych, którzy wzięli udział w badaniu w marcu, jedynie 10% mówiło o uczuciach negatywnych, a 8% o frustracji.

Jednakże, wydaje się, że nie wszyscy są równie podatni na ten fenomen, ponieważ to kobiety uskarżały się najbardziej na spadek jakości snu (7% kobiet do 5% mężczyzn).

A co ze styczniem? Rezultaty dla tego miesiąca są dość podobne do wyników w lutym. W rzeczywistości, respondenci pozostawali obudzeni o 2 min dłużej w lutym niż w styczniu (59 do 57), a także potrzebowali 1 minuty więcej, aby zasnąć.

Zdaniem badaczy oznacza to, że luty jest najgorszym miesiącem dla naszego snu praktycznie pod każdym względem. Wyjaśnienia dla tego zjawiska można znaleźć w braku nasłonecznienia.

Luty jest również jednym z najzimniejszych miesięcy w roku, ludzie więc generalnie ogrzewają sypialnie, ale ich nie wietrzą. A temperatura powyżej 19 stopni oraz brak świeżego powietrza znacząco szkodzą jakości snu.

Poza tym, brak światła uszkadza nasz wewnętrzny zegar, o czym świadczą sezonowe depresje.

Prof. Espie dodaje: zegar biologiczny jest  regulowany przez światło z otoczenia, które dostarcza sygnał alarmowy pozwalający nam czuwać w ciągu dnia. Sygnały te nie są zbyt wyraźne w zimie.

Biorąc pod uwagę wpływ, jaki może mieć brak snu dla naszej codzienności, naukowcy oceniają, że nie powinniśmy lekceważyć tego zjawiska i więcej zwracać uwagi na jego czynniki.