Długowieczność: sekret leży w DNA?

Według najnowszego badania opublikowanego w Journal of Neuroscience, fontanna młodości może ukrywać się w naszym własnym kodzie genetycznym. Wariacja genu receptora dopaminy, który już wcześniej został powiązany z aktywnością fizyczną, intelektualną i społeczną – częściej jest znajdowana u ludzi, którzy żyją dłużej. Prace przeprowadzili naukowcy z University of California, Irvine i Brookhaven National Laboratory w Nowym Jorku.

Dr Robert Moyzis z UC Irvine mówi: mamy solidne dowody na to, że im bardziej angażujemy się społeczne i fizyczne aktywności, tym dłużej żyjemy.

Genetyczny wariant być może nie wpływa bezpośrednio na długowieczność, ale jest powiązany z cechami osobowości, które są ważne dla dłuższego, zdrowszego życia.

Wyjątkowa genetyczna cecha, o której mowa, to allel DRD4 7R. Wydaje się on modyfikować działanie dopaminy, która z kolei zdaje się zwiększać umiejętności danej osoby adaptowania się do środowiska.

Stwierdzono, że allel ten dominuje u ludzi w wieku powyżej 90 lat.

Badania na myszach pokazały też, że DRD4 7R jest związany z długowiecznością gryzoni.

Badacze przyjrzeli się genom 310 uczestników projektu The 90+ Study, który został przeprowadzony na najstarszych obywatelach USA.

Kiedy dane zostały porównane z danymi ludzi w wieku 7 – 45 lat, okazało się, że u osób powyżej 90 roku życia obecność allelu DRD4 7R jest większa o 66%. A to było związane z większą aktywnością fizyczną.

Ponadto myszy, u których allelu nie było, doświadczały spadku spodziewanej długości życia o 7 – 10%. Ale nawet jeśli taka genetyczna wariacja może przedłużyć życie, nie oznacza to wiecznej młodości.

Dr Moyzis podkreśla wartość ćwiczeń fizycznych jako optymalnej opcji dla wszystkich, niezależnie od posiadanego genu.