Ekspozycja na radon: jakie niebezpieczeństwo?

Radon (symbol chemiczny Rn) jest rzadkim gazem, naturalnie radioaktywnym, bezbarwnym i bezzapachowym, do tego stopnia, iż jest on całkowicie niezauważalny. Jednakże, możliwe jest określenie jego obecności dzięki pomiarom aktywności promieniotwórczej, a aktywność tę mierzymy w bekerelach na metr sześcienny.

Odnajdywany w powietrzu w generalnie niskich stężeniach, radon może jednakże bardzo silnie skazić niektóre miejsca, ze względu na swoją tendencję do akumulowania się w zamkniętych pomieszczeniach.

Dezintegracja uranu oraz radu

Radon pochodzi z łańcucha dezintegracji uranu 238, obecnego w niektórych skałach, takich jak granit albo skały wulkaniczne (albo niektóre materiały budowlane). Można go także otrzymać bezpośrednio poprzez dezintegrację radu 226.

Jeśli nawet radon jest biologicznie nieaktywny, ponieważ jego atom nie może się zatrzymać w organizmie, to jednakże stanowi on pewne ryzyko dla osób, które są narażone na kontakt z jego dużymi stężeniami. Radon w rzeczywistości przechodzi przez nową dezintegrację, która uwalnia promienie alfa, znane z tego, iż są kancerogenne. Dlatego też, mimo swojego okresu półtrwania dość krótkiego (3,82 dnia), gaz ten jest jednym z głównych źródeł kontaktu z promieniowaniem jonizującym, zaraz po promieniowaniu użytym w celach medycznych.

Zobacz również:

Gaz ten jest również jedną z przyczyn raka płuc, jednakże daleko w tyle za tytoniem (który pozostaje główną przyczyną tej choroby).

Zalecenia dla zdrowia

Aby ograniczyć ryzyko dla zdrowia, ustalono zalecenia dla poziomu radonu przekraczającego 400 bekereli na metr sześcienny. Uruchomienie prostych działań pozwala ograniczyć akumulację radonu w pomieszczeniach: przede wszystkim, regularne wietrzenie wszystkich pomieszczeń. W przypadku większego kontaktu (powyżej 1 000 bekereli na 1 metr sześcienny), zaleca się zwiększenie szczelności ścian oraz podłóg, które mogą przepuszczać radon poprzez szczeliny albo poprzez porowate materiały.