Francja: raport Sicard na temat końca życia

18 grudnia 2012 roku Komisja ds. refleksji na temat końca życia we Francji przedstawiła prezydentowi François Hollande raport na temat funkcjonowania słynnego prawa Leonettiego. Według komisji prawo ustanowione w 2005 roku jest wciąż mało znane.

Raport podkreśla znaczenie „przyjęcia przez firmy, lekarzy i opiekunów” prawa Leonettiego z 2005 roku.

Sondaż zamówiony przez komisję Sicard został zrealizowany w listopadzie 2012 roku. Potwierdza on głęboką nieznajomość tego prawa u francuskiej publiki: 48% Francuzów myśli, że to prawo zabrania zatrzymania leczenia podtrzymującego życie, 47%, że dozwala na zintensyfikowania terapii.

W tej sytuacji istniejące zarządzenia prawne jawią się jako źle zaaplikowane, a nawet niewykonywane. Członkowie komisji podkreślają znaczenie zwiększenia wysiłku zmierzającego do doinformowania społeczeństwa w tym temacie.

Zezwolenie na „sedację terminalną”

Mimo że raport nie zaleca natychmiastowego stworzenia nowych przepisów, to podkreśla istotę doprecyzowania i ulepszenia istniejącego prawa, tak, aby brało pod uwagę „psychiczne cierpienie pacjentów”.

Prawo Leonettiego zezwala lekarzom na administrowanie środków przeciwbólowych w dawkach, które „mogą w efekcie ubocznym powodować skrócenie życia”.

Raport Sicard proponuje „sedację terminalną” (administrowanie opiatów, których stosowanie może prowadzić do śpiączki i śmierci) u tych pacjentów, którzy o to wielokrotnie prosili.

Komisja odchodzi jednak wyraźnie od “aktywnej eutanazji”, gdyż stwarza ona według niej „nieprzekraczalną barierę” i ostrzega przed radykalizacją tego – nagle i przedwcześnie zatrzymującego życie – czynu.

Szanować i informować

Informowanie pacjentów i szanowanie ich decyzji powinny, według raportu, stanowić kolejną oś ewolucji prawa. Instrukcje pisane przez pacjentów, dotyczące końca ich życia, powinny być bardziej klarowne, a chorzy nie powinni doświadczać, w tym delikatnym momencie, kiedy stoją na progu śmierci, tylko i wyłącznie bezduszności medycyny.

Szczególne znaczenie kładzie się na stworzenie możliwości godnego spędzenia ostatnich chwil życia w przypadku pacjentów, u których zatrzymuje się leczenie w wyniku ich własnej decyzji, bądź ich rodzin czy opiekunów.

Raport Sicard inicjuje dyskusję na temat samobójstwa w asyście. Komisja sugeruje przestudiowanie „ściśle określonych warunków, które pozwalałyby świadomemu i autonomicznemu choremu, dosięgniętemu przez poważną i nieuleczalną chorobę, otrzymanie pomocy, jeśli wyrazi chęć zakończenia życia.”

Taka możliwość powinna być zarezerwowan wyłącznie „dla osób dotkniętych nieuleczalną chorobą w terminalnym stadium, w którym dalsze życie wydaje się być nie do zniesienia”.