Genom Neandertalczyka, może się przydać w naukach neurologicznych?

W dniu 14 listopada 2011 roku, na corocznym kongresie nauk neurologicznych, który odbywał się w Waszyngtonie w Stanach Zjednoczonych, Svante Pääbo, który zasłynął rozszyfrowaniem genomu człowieka neandertalskiego, wspomniał, iż jego badania mają bardzo wielkie znaczenie dla zrozumienia działania naszego własnego mózgu.

Naszego, czyli ludzi współczesnych. Czy możemy przyznać mu rację? W czasie corocznego kongresu na temat nauk neurologicznych, pojawił się nieco specjalny mówca, czyli genetyk Svante Pääbo z instytutu antropologii ewolucyjnej Max Planck, w Niemczech.

Naukowiec ten znany jest na całym świecie, a przynajmniej tym, którzy się interesują tym tematem, ponieważ w ostatnich latach zasłynął odkodowaniem genomu człowieka neandertalskiego. Tym dokonaniem otworzył on drzwi na nowe perspektywny badań, jak wspomniał sam naukowiec na przywołanym tutaj spotkaniu.

Ustalenie różnic między Homo sapiens a Człowiekiem Neandertalskim, na poziomie genetyki, związane z rozwojem i funkcjonowaniem mózgu, może być bardzo interesujące dla neurobiologów. Albowiem, różnice genetyczne są o wiele bardziej wymowne i dostarczają więcej informacji niż badanie szczątków kopalnych, stwierdził Svante Pääbo.

Jeśli, w naszym genomie, 78 mutacji kodujących, o których zresztą nie wiemy jeszcze za dużo, jest szczególnych dla tylko i wyłącznie dla naszego gatunku, to Svante Pääbo przywołał natychmiast przykład genu FoxP2, który jest nazywany „genem mowy”, a który jest powszechny zarówno dla Homo sapiens, jak i dla Neandertalczyka.

Genetycy, ale również neurolodzy oraz lingwiści, pracują nad tym genem FoxP2 oraz nad jego słynną mutacją, która zwiększać ma nawet możliwości poznawcze myszy laboratoryjnych. A to ma pozwolić lepiej zrozumieć nasz własny mózg. A także odpowiedzieć na palące pytanie, już wkrótce być może, czy człowiek neandertalski posiadł umiejętność mowy?