Geny a depresja sezonowa

Niektóre przypadki depresji sezonowej mogą mieć związek z mutacją genetyczną, która sprawia, że oczy stają się mniej wrażliwe na światło niebieskie - informuje internetowe wydanie pisma „Journal of Affective Disorders”. Jesienią, kiedy dni stają się coraz krótsze i coraz bardziej szare, wielu ludzi zaczyna cierpieć na tzw. depresję sezonową. Objawia się ona ogólną apatią i brakiem siły do działania, uczuciem zmęczenia, większą potrzebą snu, trudnościami z porannym wstawaniem. Taki stan utrzymuje się przeważnie do końca zimy i przechodzi z początkiem wiosny.

Za główną przyczynę depresji jesienno-zimowej uważa się niedobór światła słonecznego, który prowadzi do rozstrojenia zegara biologicznego i zakłócenia naturalnego rytmu snu i czuwania. Jedną z konsekwencji tych zmian jest m.in. spadek wydzielania w mózgu serotoniny - związku, który wpływa na nasz nastrój.

Obserwacje wskazują, że na predyspozycje do depresji sezonowej mogą wpływać m.in. geny - około 30 proc. cierpiących na nią osób pochodzi z rodzin, w których depresja ta występuje często.


Jak wyjaśniają autorzy pracy, mutacja ta może powodować zaburzenia w reakcji na światło. "Osoby, które ją posiadają mogą potrzebować więcej światła, by normalnie funkcjonować, zwłaszcza w czasie zimy. A niedobory światła w sezonie jesienno-zimowym mogą się przyczyniać się do wystąpienia u nich depresji sezonowej" - wyjaśnia Provencio.

Badacz uważa, że odkrycie jego zespołu pomoże zrozumieć przyczyny nieprawidłowej reakcji na światło u pacjentów cierpiących na depresję sezonową (nie tylko u tych, którzy mają mutację w genie melanopsyny). Może to zaowocować nowymi metodami leczenia oraz diagnozowania tego zaburzenia.

Polecamy, również artykuł: Depresja