Gronkowiec złocisty: dlaczego znajduje się w nosie?

Naukowcy z School of Biochemistry and Immunology i z Department of Microbiology na Trinity College Dublin właśnie zidentyfikowali mechanizm, poprzez który bakterie gronkowca złocistego (Staphylococcus aureus) kolonizują nasze nosy. Badanie ukazało się w Plos Pathogenes.

Okazuje się, że proteina zwana ClfB (clumping factor B), znajdująca się na powierzchni gronkowców, ma wysoką zgodność z proteiną skóry zwaną loricrin.

Gronkowiec złocisty to groźna bakteria, mogąca spowodować ciężkie choroby inwazyjne. Jest ona powszechnym powodem do niepokoju w szpitalach, gdzie wiele infekcji jest powodowanych przez gronkowca MRSA, czyli odpornego na metycylinę, szeroko stosowany antybiotyk.

Co ciekawe, gronkowiec na stałe kolonizuje ok. 20% ludzkiej populacji, wiążąc się z komórkami jamie nosowej. Taka kolonizacja oznacza predyspozycje do infekcji, a więc zrozumienie tego mechanizmu jest ważne.

Już wcześniej wykazano, że ClfB promuje kolonizację ludzkiego nosa przez S. aureus. Nowe badanie zaś identyfikuje mechanizm, poprzez który ClfB ułatwia tę kolonizację.

Oczyszczona ClfB wiąże białko loricrin z wielką zgodnością, a ta interakcja okazała się kluczowa dla skutecznej kolonizacji nosa gryzoni.

U myszy zaś, u których wyłączono loricrin, kolonizacja okazała się o wiele mniej poważna.

Kiedy zaś u gronkowca wyłączono ClfB, okazało się, że kolonizacja w ogóle nie jest możliwa.

A w końcu, rozpuszczalna proteina loricrin zredukowała wiązanie się gronkowca z komórkami w nosie u człowieka, a donosowa administracja loricrin zredukowała kolonizację u myszy.

Autorka badania, dr Rachel McLoughlin, mówi: białko loricrin to ważny gracz gronkowcowej kolonizacji nosa. Odkrycie to oferuje nowe perspektywy rozwoju strategii terapeutycznych, które zredukują ciężar infekcji gronkowcowych.