Źródłem halucynacji naszego wielkiego kompozytora Fryderyka Chopina była najprawdopodobniej padaczka - twierdzą naukowcy.
Eksperci przeprowadzający badania na ten temat doszli do wniosku, że Chopin miał padaczkę skroniową. Założenie to opierają na analizie jego własnych opisów swoich halucynacji - wliczając opis „kohorty duchów” - jak również na relacjach jego uczniów i przyjaciół, takich jak George Sand, na temat jego życia.
Pewnego razu zdarzyło się, że Chopin nagle przerwał koncert i opuścił scenę po tym, jak rzekomo ujrzał stwory wyłaniające się z fortepianu.
Obszernie udokumentowane napady melancholii Chopina zostały przypisane do choroby afektywnej dwubiegunowej lub depresji klinicznej, jednak ogromna ilość halucynacji najwyraźniej została zbagatelizowana - powiedział dr Manuel Vazquez Caruncho ze szpitala Xeral-Calde w Lugo w Hiszpanii.
Zobacz również:
- Mózg autystycznych dzieci reaguje na słowa, które dają rezultat w ich rozwoju
- Objawy wylewu
- Czym jest sztywność umysłowa?
- Mózg dziecka: początki świadomości
- Ćwiczenia umysłowe lepsze od leków w zapobieganiu zaburzeniom poznawczym?
- Jak strach obezwładnia mózg?
- Krwotok podpajęczynówkowy
- Prawa półkula mózgu - za co odpowiada i jak ją ćwiczyć?
Autorzy badania rozważyli wiele możliwych przyczyn halucynacji i ostatecznie ustalili, że najprawdopodobniej spowodowane były one padaczką skroniową. Choroba ta może prowadzić do złożonych omamów wzrokowych, które zazwyczaj są krótkie i fragmentaryczne - tak jak opisywał je Chopin.
W czasach współczesnych Chipinowi wiedza na temat padaczki była bardzo ograniczona, a choroba mogła być w łatwy sposób pominięta przez lekarzy - zauważają naukowcy.
Chopin nękany był przez choroby przez całe swoje życie i zmarł w 1849 roku, mając 39 lat, w wyniku przewlekłej choroby płuc - prawdopodobnie mukowiscydozy.
Wyniki badania opublikowano 24 stycznia w internetowym wydaniu czasopisma Medical Humanities.
Komentarze do: Halucynacje Chopina prawdopodobnie wywoływane przez padaczkę