I co teraz?

Najgorsze jest to że ja sobie zdaje sprawe że to jest złe ale coraz bardziej staje mi sie to potrzebne. To staje sie częścią mojego życia. Zaczynam to lubić choć wiem że nie powinnam...
Dzięki temu czuje że moge wszystko, moge jeść i być szczęśliwa a nie utyje bo przecież zanim zdąży sie cokolwiek odłożyć, to już tego nie ma...