Ile czasu możemy przeżyć pijąc jedynie piwo?

Dość, aby zachorować na szkorbut. Piwo, woda, i nic poza tym, przez 46 dni Wielkiego Postu: oto zakład ostatnio zawarty przez mieszkańca stanu Iowa (Stany Zjednoczone). Zawarty i wygrany, ponieważ mężczyzna świętował swoje zwycięstwo na balkonie, degustując smoothie. Ten szczególny post przyszedł mu do głowy dzięki kilkusetletniej tradycji, zaobserwowanej u mnichów z Paulaner (Monachium, Niemcy).

Ale ile czasu człowiek może przeżyć, konsumując jedynie piwo oraz wodę? Bez wątpienia, nie więcej niż kilka miesięcy. Skutki szkorbutu oraz niedoboru protein z całą pewnością dadzą się odczuć, prędzej czy później.

Odwodnienie

Przewlekłe alkoholizowanie się może spowodować ciężkie choroby wątroby, ale te, co prawda, pojawiają się dopiero później. Jeśli więc pragniesz posilać się jedynie piwem, i kompletnie odrzucasz wodę, bez wątpienia umrzesz z odwodnienia w ciągu kilku tygodni, albo kilku dni, biorąc pod uwagę ilości skonsumowanego piwa oraz zawartość alkoholu w tym napoju. Piwo, oczywiście, zawiera dużo wody, ale w większości przypadków, działanie moczopędne alkoholu prędzej wysusza ciało niż je nawadnia.

Śmierć czy szkorbut?

Przeznaczenie nie może być bardziej ironiczne dla miłośnika piwa, kiedy zdajemy sobie sprawę, iż napój ten bardzo długo był uważany za niezawodny środek w zapobieganiu tej chorobie. Przez dłuższą część XVIII wieku, lekarze podawali piwo, zacier oraz słód, w celu zapobiegania szkorbutowi i jego skutkom: ranom, letargowi, zapaleniu dziąseł, a także śmierci chorego.

Zobacz również:

Kapitan James Cook, legendarny badacz, wychwalał właściwości antyszkorbutowe piwa; racje jego marynarzy zawierały prawie cztery litry piwa na dzień. Piwo z tamtej epoki, bardzo lekkie i produkowane na skoncentrowanym zacierze, w niczym nie przypominały dzisiejszego piwa.

Niezdolność piwa do opanowania ogromnych epidemii szkorbutu - takich jak ta, która zaatakowała Gibraltar w 1780 roku, albo jeszcze ta, która uderzyła w HMS Jupiter w 1794 roku - została poznana później. W 1795 rok, sok z cytryny był wybierany jako oficjalne lekarstwo przeciwko szkorbutowi przez Admiralicję Brytyjską.

Jedna porcja piwa (355 ml w Stanach Zjednoczonych), zawiera między 0 i 30 miligramów witaminy C, w zależności od przepisu produkcji. Ale z powodu alkoholu, witamina ta jest eliminowana wraz z moczem o wiele szybciej niż w sytuacji normalnej; to dlatego lekarz musi zawsze sprawdzać, czy pacjent dotknięty chronicznym alkoholizmem nie ma objawów szkorbutu.

W latach dwudziestych XX wieku, badacze brytyjscy przetestowali skutki diety złożonej jedynie z piwa, na dwóch makakach rezusach. Każdego dnia podawano im 200 mililitrów piwa India Pale Ale, tak samo jaki i innych produktów spożywczych z niską zawartością witaminy C. „Dobrze zdefiniowane, oczywiste objawy szkorbutu” pokazały się pod koniec 37 dnia takiej osobliwej diety dla jednego z makaków, a dla drugiego - pod koniec 57 dnia.

Poza swoją niską zawartością witaminy C, piwo zawiera również trochę witaminy A, B1, D, E, K, proteiny oraz tłuszcze. To właśnie niedobór witaminy B1 - który może być spowodowany zresztą przez sam szkorbut - jest znany bardziej pod nazwą beri-beri. I ten niedobór jest najgroźniejszy: może on spowodować niewydolność serca.

Niedobór protein wcale nie jest mniej szkodliwy - może on spowodować atrofię mięśniową oraz anemię. Aby zaabsorbować dzienną zalecaną dawkę witamin i protein (i to pijąc jedynie piwo), trzeba by go wypić ... nieco ponad 13 litrów dziennie.