Nowy raport opublikowany w czasopiśmie naukowym ujawnia paradoks reformy dotyczącej procedury identyfikacji naocznych świadków. Raport przedstawiony w tym tygodniu donosi, że wiele osób zostało niesłusznie uznanych za winnych i skazanych. W związku z tym istnieje konieczność upewnienia się, że niewinni ludzie nie zostaną niesłusznie skazani, a ci winni tak.
Czołowi badacze psychologii i prawa zbadają i omówią różne aspekty procedury identyfikowania naocznych świadków. Tworząc w ten sposób naukowe podstawy dla tak ważnej kwestii społecznej.
W ostatnich latach naukowcy i politycy podjęli próbę zmodyfikowania reformy dotyczącej procedury identyfikacji świadków, by obniżyć liczbę fałszywych identyfikacji. Reforma objęła różne aspekty związane z identyfikacją naocznych świadków. Między innymi zwrócono uwagę na sposób przesłuchiwania oraz zachowanie policjantów w trakcie trwania procedury.
Tego rodzaju zmiany proceduralne są niejednokrotnie postrzegane jako nie przynoszące żadnych efektów. Bowiem wpływają tylko na zmniejszenie poziomu fałszywych tożsamości, bez wpływu na prawidłowy poziom identyfikacji.
Zobacz również:
Psycholodzy nie zgadzają się z tym poglądem. Na podstawie szeroko zakrojonych badań twierdzą, że istnieją dane, które sugerują, że gdy zdecydujemy się przeprowadzić reformy, które zostały zaprojektowane w celu zmniejszenia fałszywych identyfikacji, możemy także zmniejszyć liczbę poprawnych identyfikacji w tym samym czasie.
Naukowcy są zgodni co do tego, że dowody związane z tożsamością świadka powinny być oparte wyłącznie na niezależnej pamięci świadków, a nie na wynikach procedur sugerujących czy przymusie.
Jednakże, procedury sugerujące mogą okazać się niezwykle przydatne w badaniu, które pozwoli określić, które techniki diagnostyczne są lepsze od innych i w rezultacie pomogą w rozróżnianiu niewinnych od winnych podejrzanych.
Okazuje się, że na chwilę obecną najlepszym sposobem ochronny niewinnych oskarżonych jest identyfikacja świadków, którzy mogą być omylni. Obecnie istnieje wiele danych, które dostarczają informacji na ten temat oraz wskazują błędy związane z procedurą identyfikacji świadków. Jest to lepsze rozwiązanie niż stworzenie jednej ogólnej instrukcji przeprowadzania identyfikacji.