Kanibalizm potwierdzony u starego ludu w Meksyku

Badanie przeprowadzone przez badaczy meksykańskich na Narodowym Instytucie Antropologii i Historii (INAH), potwierdza istnienie kanibalizmu praktykowanego w XV wieku przez plemię Xixime, dawny lud, który mieszkał kiedyś w górach na północy Meksyku.

Plemię zjadające ludzi

Od dawna przypuszczano, iż dawny lud Xixime, zamieszkające góry, które aktualnie są meksykańskim stanem Durango, był ludem kanibali. Kanibalizm miał im bowiem zapewnić obfite zbiory kukurydzy.

Ale, analizując kości ludzkie odnalezione w domach z 1425 roku, badacze z meksykańskiego Narodowego Instytut Antropologii i Historii (INAH), odkryli ślady tej praktyki, a bardziej dokładnie: ślady gotowania i rozdrabniania.

Według tych wskazówek, lud Xixime konsumował rzeczywiście w swoich czasach ciało ludzkie. Dokumenty historyczne z XV wieku, napisane przez misjonarzy z zakonu jezuitów, donosiły, iż Xixime zjadali ciała swoich wrogów, w przekonaniu, że dzięki temu przejmą również dusze swoich pokonanych przeciwników.

Kości natomiast, oddzielone od ciała, miały im zapewnić wielkie zbiory. Szkielety te dla ludu Xixime stanowiły kluczowy aspekt świata i tożsamości, wyjaśnia José Luis Punzo z Narodowego Instytut Antropologii i Historii (INAH), który kierował tym badaniem.

Lud Xixime zjadał jedynie "swoich"

Góry w meksykańskim stanie Durango gościły w dawnych czasach ponad 5 000 przestawicieli ludu Xixime, a także innych tubylczych ludów. Jednakże, jedynie Xixime oraz ich sąsiedzi Acaxee, praktykowali kanibalizm.

Poprzez te rytuały, plemiona Xixime i Acaxee nakreślali wyraźną granicę między "my" i "oni". „Oni” to byli wszyscy inni, wyjaśnia jeszcze José Luis Punzo z Narodowego Instytut Antropologii i Historii.

W rzeczywistości, te dwie grupy kanibalizm uprawiały w czasie ceremonii, a wtedy zjadały jedynie ciała swoich wrogów pochodzących z własnego ludu. Inne ludy oraz kolonialiści hiszpańscy byli uznawani za "rytualnie bezwartościowych".

Co robiono z ciałami wrogów?

Według rejestrów historycznych, po każdym zbiorze kukurydzy, wojownicy Xixime wyruszali na poszukiwanie wrogów, a bardziej precyzyjnie, ich ciał. W większości przypadków, zadowalali się oni zabijaniem ludzi z innych wiosek. Wojownicy następnie przynosili ciała do swojej własnej wioski, gdzie były one traktowane z wyjątkową atencją, ponieważ nie chciano połamać jakże ważnych dla rytuałów i dla przyszłości całej wioski kości.

Ciało było następnie gotowane z fasolką i z kukurydzą, z czego przygotowywano rodzaj zupy, zjadanej w trakcie rytualnej ceremonii, w czasie której cała wioska współbiesiadowała przez całą noc.

Po takiej ceremonii, kości były zachowywane w specjalnych salach, a następnie przozdobiano nimi dachy domów, co miało ściągnąć przyjazne duchy oraz zapewnić obfite zbiory.