Komisja do sprawy prawa do godnej śmierci w Kanadzie: początek przesłuchań

Po wysłuchaniu opinii ekspertów minionej wiosny, specjalna komisja zajmująca się kwestią prawa obywateli do godnego umierania, wysłucha tego, co mają na ten temat do powiedzienia mieszkańcy Quebeku. Komisja przesłuchiwać będzie w Montrealu. Odmowa leczenia, agresywne terapie, eutanazja, przerwanie leczenia oraz opieka paliatywna, są tematami, które zostaną poruszone przez specjalną komisję, stworzoną przez Zgromadzenie Narodowe.

Komisja odwiedzi 8 kanadyjskich miast: Montreal, Quebec, Gatineau, Saint-Jérôme, Sherbrooke, Rimouski, Trois-Rivières i Saguenay. Można śmiało powiedzieć, że kwestia ta nie tylko interesuje obywateli. Ona ich wręcz pasjonuje, jak donosi w wywiadzie udzielanym dla La Presse Canadienne przewodniczący komisji, deputowany liberalny, Geoffrey Kelley. Jako dowód zainteresowania można podać fakt otrzymania przez komisję ponad 230 osobistych listów oraz 60 próśb o interwencję. Mało tego, komisja zbadała także zdanie obywateli przez internet.

Regułą generalną, przyjętą przez Zgromadzenie Narodowe, jest to, że jeśli liczba respondentów odpowiadających online wynosi 500, to jest w zupełności wystarczające. Jednakże, w przypadku kwestii prawa do godnej śmierci, liczba respondentów online, którzy chcieli się wypowiedzieć w tym temacie, przekroczyła nawet 4000. To pokazuje, jak bardzo obywatele są przejęci tym tematem, podsumowuje jeden z deputowanych.

Aby wprowadzić opinię publiczną w kwestię prawa do godnej śmierci, komisja jeszcze wcześniej stworzyła pewien ogólny dokument, zmuszający do refleksji, poruszający omawiane tematy. W dokumencie tym komisja wyjaśnia różnice między agresywnymi terapiami (których oczekiwane efekty są niewspółmierne do kosztów, fizycznych i psychicznych, ponoszonych przez pacjenta), zdolność do poddania się terapiom medycznym, przerwanie leczenia, eutanazja, odmowa leczenia, opieka paliatywna, sedacja paliatywna, sedacja terminalna, samobójstwo asystowane oraz testament życia.

Eutanazja oraz samobójstwo asystowane są kwestiami poruszanymi przez rząd federalny, ponieważ obydwa te przypadki uznane są przez Kodeks Karny za przestępstwa kryminalne. Jednakże, prowincje kanadyjskie same decydują, czy te „przestępstwa” będą ścigane w postępowaniu prawnym bądź karnym, jak przypomina dokument sporządzony przez rząd. Od dwudziestu lat wyroki sądów kanadyjskich wydawane w sprawach dotyczących eutanazji oraz samobójstwa asystowanego są często bardzo niskie, czasami wręcz symboliczne, napisali autorzy dokumentu.

Deputowany Geoffrey Kelley każe także zauważyć, iż wiele bardzo zbieżnych aspektów zależy teraz też od kompetencji prowincji, na przykład kodeks deontologiczny medyczny oraz opieka paliatywna. Istnieje wiele stref w tej materii, za które odpowiedzialne są same prowincje.

Ale jeśli komisja na podstawie tego doszłaby do wniosku, iż należy zmodyfikować Kodeks Karny, to może ona sformułować tego typu zalecenie i przedstawić je rządowi federalnemu. Deputowany Geoffrey Kelley kładzie jednakże nacisk na to „jeśli” i zapewnia, że nie podjęto jeszcze żadnej decyzji w tej dziedzinie. Dorzuca on, iż zadaniem komisji jest przede wszystkim wysłuchanie opinii społeczeństwa.

Jednakże, aż do tej pory rząd federalny okazywał się zamknięty na wszelkie propozycje. Dowodem jest projekt zmiany prawa w tej dziedzinie, przedłożony przez deputowaną Francine Lalonde, który został odrzucony w kwietniu 2010 roku, stosunkiem głosów 228 do 59. Projekt deputowanej Francine Lalonde proponował zmiany w kodeksie kryminalnym. Chodziło między innymi o danie pozwolenia lekarzom na pomoc pacjentom, którzy cierpią na bardzo ostre i przewlekłe bóle mentalne oraz fizyczne, w dodatku bez żadnej perspektywy na ulgę, alboteż  takim, którzy są dotknięci chorobą w stadium terminalnym. Lekarze mieliby prawo pomóc takim chorym w „godnym odejściu z tego świata, kiedy chory wyrazi takie życzenie świadomie oraz z własnej woli”.

Po zakończeniu wszystkich publicznych przesłuchań, Komisja specjalna do sprawy prawa do godnej śmierci, zredaguje raport, który zostanie przedstawiony Zgromadzeniu Narodowemu. W komisji specjalnej zasiada 15 członków, z czterech partii politycznych, reprezentowanych w parlamencie kanadyjskim. Jak mówi przewodniczący komisji: „Spróbujemy odzwierciedlić w naszym raporcie dokładnie to, co usłyszymy z ust społeczeństwa. Czy to może oznaczać, że włączona zostanie także rekomendacja dla rządu federalnego? Ja tego nie wykluczam. Sądzę, że nawet na poziomie federalnym, należy szanować powagę naszej komisji i jej zadań. Będzie to ogromna konsultacja".