Komórki odporne na wirusa HIV mogą ochronić ludzi przed AIDS

Naukowcy z Uniwersytetu Stanforda stworzyli limfocyty T odporne na wirusa HIV. Jeśli uda się je pomyślnie zastosować u ludzi, będzie to przełom, gdyż – jak się zakłada – pozwolą zapobiegać AIDS. Odkrycie, które ogłoszono w ubiegłotygodniowym numerze Molecular Therapy, jest według naukowców punktem wyjścia do rezygnacji z dożywotniego leczenia farmakologicznego na rzecz genetycznej ochrony systemu immunologicznego zakażonych.

Nowe badanie opisuje użycie czegoś w rodzaju molekularnych nożyc, które umożliwiają cięcie szeregów genów i wstawianie między nie dodatkowych limfocytów odpornych na wirusa HIV. Blokując go, zapobiegają one dalszemu uszkadzaniu układu odpornościowego.

 „Osoba, która jest zarażona wirusem HIV, staje się podatna na różnego rodzaju infekcje oraz nowotwory, i to one w końcu zabijają pacjentów – nie wirus”, wyjaśnia naukowiec przewodniczący badaniu dr Matthew Porteus. „Naszym celem jest zbudować układ immunologiczny w taki sposób, by był on odporny na wirusa”.

Teoretycznie, Porteus i jego współpracownicy mogliby zastąpić limfocyty T zakażonych pacjentów nowymi komórkami, co uniemożliwiłoby dalsze osłabianie organizmu.

Aktualnie lekarze chcą osiągnąć podobny efekt za pomocą leków, choć wiedzą, że terapia farmakologiczna nie jest w tym przypadku najlepszym remedium.

Ponieważ wirus HIV notorycznie ulega mutacjom, wielu pacjentów musi brać dziesiątki tabletek w ciągu dnia aż do końca życia, by zatrzymać jego rozwój. Niemniej leki wzmacniają odporność, a to jest w tym wypadku najważniejsze.

Jeżeli terapia genowa okaże się skuteczna, tabletki – i ich skutki uboczne – nie będą już konieczne.

Badanie prowadzone na Uniwersytecie Stanforda jest jednym z najważniejszych działań podejmowanych w walce z HIV. W 2007 roku naukowcy w Berlinie zakończyli przeszczep komórek macierzystych, któremu poddał się Timothy Ray Brown, mężczyzna zakażony wirusem, znany jako „Berliński Pacjent”.

HIV – jak na razie można sądzić – został u niego zatrzymany.

Oczywistym pytaniem jest, dlaczego nie leczymy w podobny sposób także innych ludzi. Ponieważ – jak mówi Porteus – warunki, w jakich doszło do przeszczepu, są niezwykle rzadkie, toteż metoda ta nie może być praktykowana na dużą skalę.

Według San Francisco Chronicle, naukowcy planują przeprowadzić więcej badań laboratoryjnych zanim rozpoczną testowanie teorii na zwierzętach. Zespół ma nadzieję, że sprawdzanie jej na ludziach odbędzie się w ciągu najbliższych pięciu lat.